blog | werkgroep caraïbische letteren

Lucy Kortram – De prijs

Opgedragen aan Karin Sitalsing

De nacht inktzwart, haar hart verontrust, krijgt zichzelf niet in slaap gesust, droomt veertig jaar al van Suriname. Hunkerend naar haar jeugd, haar land, raakt maar niet thuis: in Nederland logeert haar huis. Zij woelt in bed, het wringt, vreet, trekt. Waarom, ze kan geen antwoord geven.  Gedachten  tuimelen over elkaar, wil zich concentreren maar,  is te zeer van onrust vergeven. Toch, spreekt ze nooit over haar verdriet, wil liefs dat niemand weet of ziet, vind ‘t niet bij het decorum horen. Zegt hooguit ‘Nee ben niet van hier; kom uit de West. Ja, ja, daar ben ik geboren.’

Ze kocht een huis in Krimpen aan de Lek, een gat maar mooi, wèl een plek bij de rivier. De bruine stroom doet vaak haar jeugd  herleven, al raakt ze soms dan weer van slag, als ze denkt  aan de dag van  haar vertrek uit Suriname; ziet zich  flaneren aan de Waterkant,  haar witte  huid door de zon verbrand, op en top een Boeroe-dame. Van buitenaf gezien geheel ontspannen, doch van binnen helse pijn, om ’t vertrek naar Nederland, maar geen factor is geschikt voor deze binnenzonnebrand.

Veel verhuisd met haar gezin in Nederland. Heeft veel gezocht, gehuurd, gekocht maar wat zij zocht was met geen huis te koop:  haar jeugd diep weggestopt, ergens tussen hart en maag, voelt ze dat  het van  binnen knaagt,  gaat ze snel naar buiten voor een wandeling langs de Lek. En als dan plots een stemmetje roept: ‘Wacht oma wacht!’ ervaart ze: hier woont  mijn nageslacht, ontwaart aarzelend,  de vertrouwdheid van de plek; pakt ‘t handje stevig vast, loopt samen door het hek.

Een tijd gaat alles goed, tot er onverhoeds weer over  Suriname wordt gesproken, dan ijlt ze naar de keuken, gaat bami koken of lekkers halen bij Fafi op de hoek. Alles om maar niet te hoeven malen: de prijs die een migrant te betalen heeft. En ook al is haar glimlach dan bevroren, ze blijft beleefd.

Lucy Kortram heeft deelgenomen aan de Turingwedstrijd 2020 (Prijs de Poëzie) en haar ingezonden gedicht Update (klik hier) is nu onderdeel van de 100 beste gedichten uit De Gedichtenwedstrijd 2020.  Eind maart is tevens de gedichtenbundel van de top 100 verschenen: Een geluk als nieuwe wijn geschonken. Hierin komen de 100 geselecteerde gedichten voor.  Maar ook op de website van Prijs de Poëzie. Daarbij wordt de alfabetische volgorde van de titels van de gedichten  gevolgd. Voor Kortram was deze erkenning een grote aanmoediging, al was het heel teleurstellend dat de coronacrisis  publiciteit in de weg stond.
Hoewel Lucy Kortram haar eerste dichtbundel al  in 1974 uitgaf, is zij weer gaan dichten na een tijd stilstand door gezin en werkverplichtingen. Mede onder invloed van Deventer Dichters Café in Deventer is zij van dichtstijl veranderd.  Zij schrijft nu ook gedichten als haiku’s, light verse (ollekebollekes en hopla’s), maar ook sonnetten.

on 26.07.2020 at 10:55
Tags: /

2 comments to “Lucy Kortram – De prijs”

  • Nou ja zeg, wat een eer! Hier ben ik even stil van. Ik zie mijn moeder voor me, slenterend door het grauwe Veghel in de winter van 1976/1977, achter de kinderwagen met mij erin, de postmigratiebaby, met een hart vol spijt, een ziel onder de arm en zich afvragend waar ze toch in vredesnaam aan is begonnen. Zelf is mijn moeder helaas niet online, maar ik ga dit printen en naar haar sturen. Zeer, zeer veel dank hiervoor! Lobi <3

  • De tranen rolden mij over de wangen. mijn verhaal vwerd verwoord, de doffe zoete pijn van verborgen verdriet en verlangen, riep je op.

    Eindelijk wordt verwoord, wat ik zo lang mee draag en een ander, die ik soms spreek over deze pijn en verlangen, geeft een oplossing om niet in een hangmat te blijven liggen, op te staan om verder te knokken, het is net als je een boksring instapt met de uitslag, die al deels bekend is, je staat nog voor de laatste tel afgeroepen wordt…..weer wankelend op de benen, met de kreet en uitroep en het gekwelde in jou komt naar boven en versmelt met de GONGSLAG , You are saved by the bell; buiten de ring ga je verder met het gevecht. IK WORSTEL EN KOM BOVEN, ZAL HET GEDEELDE DEVIES BLIJVEN. ZEELAND IK HOUD VAN JOU!!!!!! Wij delen het samen. Sranang neem het ook over en geef ons hier de kracht over de lange afstand. dank je Lucy!!!!!!

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter