Literaire prijs: een manier om het schrijverschap te bevorderen
In 1992 werd door de Stichting El Hizrja een schrijfwedstrijd voor Marokkaanse en Arabische Nederlanders ingesteld. Deelnemers konden nog niet gepubliceerd werk voor nominatie voorleggen. Hafid Bouazza die achtereenvolgens De voeten van Abdullah
(1996), Paravion (2004) en Spotvogel (2008) had gepubliceerd, was een van deze winnaars.
Dit jaar werd van 12 t/m 15 november 2009 het Black Magic Woman Festival gehouden. Er werd ook een begin gemaakt met de Black Magic Woman Literatuurprijs voor zwarte-, migranten- of vluchtelingenschrijfster. De genomineerden voor de eerste BMW literatuurprijs waren Tessa Leuwsha met Solo, een liefde, Naima el Bezaz met Het Gelukssyndroom en Karin Amatmoekrim met Titus. Uiteindelijk werd de Surinaamse schrijfster Karin Amatmoekrim de winnares. Met dit voorbeeld zien we ook dat er steeds meer gewerkt wordt aan de migranten literaire infrastructuur. Misschien is het goed om alvast te vermelden dat vanaf mei 2010 een nieuw boekenprogramma op tv komt, dat Abdelkader Benali zal presenteren.
Ook Arubanen en Antillianen in Nederland kennen een eigen literaire organisatie Stichting Simia Literario. In 2003 werd voor het eerst de Simia Literario prijs uitgereikt. In de categorie proza werd aan Joan Leslie en in de categorie poëzie kreeg Munye Oduber een prijs uitgereikt, in de vorm van een contract bij Uitgeverij In de Knipscheer. Jammer genoeg is sindsdien geen prijs meer uitgereikt, terwijl Erich Zielinski (3), Giselle Ecury (2), Myra Römer (2), Quito Nicolaas (8), Walter Palm (7) en tal van andere schrijvers en dichters hun boekjes zagen verschijnen.
Op Aruba treffen we eenzelfde situatie aan. Men is nogal terughoudend met het toekennen van een Literatuurprijs, voorzover die er bestaat. Om de twee jaar wordt sinds 1997 de Cadushi di Cristal uitgereikt, die bestemd is voor een persoon die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan Literatuur en Papiamento. Tot nu toe hebben de volgende personen de prijs in ontvangst genomen.
1997 – Digna Lacle
1999 – Ernesto Rosenstand
2001 – Hubert ‘Lio’ Booi
2003 – Ramon Todd Dandaré
2006 – Grupo di Teatro Mascaruba
2008 – Mario Asintho Dijkhoff
De vraag die hierbij voordoet is: hoe lang nog kan het criterium – personen woonachtig op Aruba – gehandhaafd worden? Het is een beetje uit de tijd dat Arubanen verblijvende in het buitenland van een dergelijke prijs worden uitgesloten. Om naar niet te spreken van de schrijvers en dichters – woonachtig op Aruba – die niet gestimuleerd worden om hun schrijverschap voort te zetten. Tijdens m’n lezing aan de Universiteit van Amsterdam (april 2007) ben ik al ingegaan op het feit dat Arubaanse auteurs gemiddeld drie boeken publiceren en daarna houden ze ermee op. Omdat er vanuit de bestaande setting, geen incentive uitgaat.
In tal van landen in onze rego zien we dat er jaarlijks literaire prijzen worden uitgereikt. Op Curacao kent men al jaren de Cola Debrot-prijs en sinds 2009 de Boeli van Leeuwen Literatuurprijs. Op Aruba zal men ernstig moeten nadenken over het introduceren van een literatuurprijs, die bijvoorbeeld om de twee jaar wordt uitgereikt. Zo niet blijft het een moeilijke zaak om zowel het schrijverschap als het lezen onder het publiek te stimuleren. De wisselwerking tussen het boek – de auteur – het lezerspubliek moet er blijven, anders is er geen boekproductie meer of een afname daarvan te signaleren.
Uiteraard geldt de wetmatigheid dat schrijvers die een literatuurprijs in de wacht weten te slepen, de verkoopcijfers van hun boek(en) zien stijgen. Bovendien kan het vermelden als winnaar van de El Hishra-prijs, de BMW-prijs of de SL-prijs de overstap en daarmee de afstand naar een AKO-literatuurprijs, Libris Literatuur Prijs en de Gouden Uil iets verkleinen. In dat opzicht zou ik willen pleiten om de Simia Literario prijs in ere te herstellen, zodat ook Arubanen en Antillianen kunnen meedingen aan deze literaire stoelendans.
RSS
Facebook
Twitter
