Literair variété in het Bijlmer Parktheater
tekst en foto’s door Johan Janssen
Bijlmer Boekt wordt omschreven als Literair Variéte en dat klopt. Niet hoogdravende culturele bespiegelingen, maar wel een interessant lichtvoetig programma. Die lichtvoetigheid staat ook weer niet diepgang en inhoud in de weg.
Schrijfster Christine Otten presenteerde het programma van 30 september 2015 in het Bijlmer Parktheater en leidt daarbij de optredens op zeer informatie wijze in en wist met korte interviews de gasten goed voor te stellen. Muzikale begeleiding werd verzorgd door Sanne Landvreugd en Pablo Nahar.
Christine Otten
Kees van Kooten was voor de tweede maal bij Bijlmer Boekt en las een stuk voor uit zijn laatste boek. Hij beschreef de gebeurtenissen rond zijn hartproblemen.en hoe hij tevreden(!) constateerde dat hij nu eens de hoofdrol speelde in de rit met een ambulance-met-sirene. Na 5 by-passes gaat het weer een stuk beter met hem. Heel amusant en gebracht met laconieke humor en zelfspot.
Kees van Kooten
De op 3-jarige leeftijd met zijn ouders uit Iran gevluchte Sahand Sahebdivani, begon in een ruimte aan de Veemkade in Amsterdam met het vertellen van verhalen. Inmiddels is deze ruimte uitgegroeid tot Mezrab Cultural Centre ( http://mezrab.nl/ ).
Hij vertelde op levendige wijze over de vlucht uit Iran.
Sahand Sebdivani
De uit Australië afkomstige Omar Musa droeg enkele gedichten voor. Helaas gaat close-listening en fotograferen niet samen, dus zal ik niet trachten hier iets over na te vertellen.
Omar Musa
De sinds enige jaren weer in Suriname wonende schrijfster Ellen Ombre was gevraagd een verhaal te schrijven waarin de Bijlmer een rol speelt.Ze bedacht een verhaal over de in de Biblebelt geboren Aaltje Vos die na een lang, vroom leven en 7 kinderen tot de ontdekking komt dat er toch wel meer is in het leven. Nadat haar man het probleem van echtscheiding oplost door te overlijden, komt zij terecht op het Kwakoe Festival in de Bijlmer. Vele jaren in deze bruisende buurt volgen nog. Een happy ending!
Ellen Ombre
Na de trekking van de (gratis) lootjes en uitreiking van de prijzen, de slot act: The Venopian Solitude. Deze fraaie naam bleek te zijn van een one-woman band, in het dagelijks leven Takahara Suiko.
The Venopian Solitude
Ze maakt gebruik van een kastje waarmee stukjes kunnen worden opgenomen en in een loop worden weergegeven, een track recorder. Daarmee kan ze zichzelf begeleiden en meerstemmig zingen. Heel apart en met de impromptu begeleiding van Sanne Landvreugd en Pablo Nahar een erg goed muzikaal optreden.
Sanne Landvreugd
Pablo Nahar
RSS
Facebook
Twitter
