blog | werkgroep caraïbische letteren

Kunstopleidingen maken laffe keuzes

Hoezeer het erfgoed van Nederland ook verandert, de cultuur- en kunstopleidingen worden bepaald niet diverser in hun studieaanbod, betoogt gastcolumnist Florence van de Haar.

“Wij leren alles over de Nederlandse, Vlaamse, Franse, Duitse, Britse en Amerikaanse kunst, alsof die iets te maken heeft met die van de grootste migrantengroepen alhier.” / Trupial; Curaçao – foto Aart G. Broek

Drie jaar geleden begon ik aan de studie Cultureel Erfgoed aan de Reinwardt Academie in Amsterdam. Die richt zich op het opleiden van professionals in de culturele sector. Afgestudeerden werken bij cultuurfondsen, maken tentoonstellingen of worden cultureel ondernemer. Je zou zeggen: ieder jaar een frisse, verse lichting die het culturele werkveld bestormt. De visie van de academie is dan ook dat Nederlands erfgoed veranderlijk is, want onderhevig aan ‘maatschappelijke en politieke omstandigheden’.

[…]
Dat eeuwige gezever over de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Misschien wel interessant om een keer meer te leren over Polen dan alleen dat daar een groot concentratiekamp was? En als je dan toch hele vitrines wilt vullen met Chinees porselein, leg studenten dan uit waarom ze in China ruim vier eeuwen voor liepen met het maken ervan. Leer ze de geschiedenis van de islamitische wereld als je zo graag wil dat ‘mensen met een migratieachtergrond’ naar musea komen. Het zijn dit soort, vooral witte, kunstopleidingen die bijdragen aan het falende diversiteitsbeleid.
Lees hier de gastcolumn in de Volkskrant, 14 oktober 2019.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter