Keti Koti Tafel 2013
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Gisteren zaten wij aan aan de vijfde Keti Koti Tafel in Parnassos, Utrecht. Een zaal vol gekleurde en enkele blanke mensen in hun kleurigste kleding zaten aan lange gedekte tafels met kleurige lopertjes, waarop kleine koperen bakjes met cocosolie en doosjes met stukjes kwasibita. De Keti Koti Tafel ter herinnering aan de afschaffing van de slavernij 150 jaar geleden.
Mercedes Zandwijken leidde de maaltijd in. Zij refereerde aan de Joodse sederavond, het ramadanfestival met de iftarmaaltijd, waarmee de moslims het vasten doorbreken, de dialoogtafels na de moord op Theo van Gogh en de inspiratie die zij hieruit opdeed voor de Keti Koti Verzoeningstafel als ritueel voor de herdenking van het Surinaamse slavernijverleden en de viering van de vrijheid.
De maaltijdgasten vonden op hun plaats een blad met spelregels voor een dialoog, een handleiding met “a Tori”, het verhaal voor de Keti Koti Tafel, waarin het doel werd uiteengezet, stil te staan bij het slavernijverleden door het verrichten van verschillende symbolische handelingen, voor tijdens en na de maaltijd, die in het teken staan van het vergroten van het bewustzijn over ons eigen handelen en onze eigen gevoelens in relatie tot het slavernijverleden. Het uiteindelijke doel van de Verzoeningstafel is de viering van de vrijheid, het herdenken van de dappere strijd van onze voorouders tegen het systeem van slavernij, en stilstaan bij het positieve dat we kunnen halen uit de kracht van het vruchtbare verzet tegen de onderdrukking.
De tafel werd geopend met een vooroudergebed door Orsine Walden en een
Openingszang van een mannenkwartet. Tussen de gangen door was er een voordracht over kawinamuziek met demonstraties en het gedicht Wan bon van Dobru.
De belangrijkste deelnemers aan de tafel zijn de jongeren, met wie samen betekenis wordt gegeven aan het verleden en de toekomst. Het streven is grootbrengen van een trotse zelfbewuste nieuwe generatie. De tafel staat open voor iedereen due zich betrokken voelt bij deze thematiek. Men gaat met elkaar in gesprek, bekenden, onbekenden, zwart en wit.
De maaltijd bestond uit drie gangen:
Voorgerecht Pindasoep met tomtom
Hoofdgerecht Heri heri, diverse aardvruchten, bakkeljauw, bananen, groenten
Nagerecht Bojo van cassave en cocos
Voor de symbolische handelingen werd gebruik gemaakt van:
Kwasibita, ter herinnering aan de bittere tijden uit het verleden, onder het zingen van een treurlied
Kokosolie, ter herinnering aan de brandende pijn bij het brandmerken.
De pijn wordt weg gewreven
Suikerriet, de zoete vrijheid waarin we nu leven
Ballonnen en spelden, met lawaai wordt de pijn verjaagd. De 21 ballonnen die doorgeprikt worden symboliseren de 21 kanonschoten bij de afschaffing van de slavernij.
Teksten:
Vooroudergebed
Teksten om aspecten van de slavernij te verklaren
Liedjes die betrekking hebben op de slavernij
Vragen die gesteld worden voor en na elke gang zijn bijvoorbeeld
1. waarom houden we een vooroudergebed
2. waarom zijn we bijeen
3. waarom dekken we voor een onverwachte gast
4. waarom geven we A Tori door voor we hem openen
5. waarom kauwen we op kwasi bita
6. waarom smeren we elkaars armen in met kokosolie
7. waarom prikken we ballonnen door
8. waarom kauwen we op suikerriet
9. waarom luisteren we aandachtig naar elkaars verhaal
De dialoog wordt gevoerd met aandacht voor de verschillen en overeenkomsten. Na het hoofdgerecht wisselt iedereen van plaats en tafel.
Men was het er over eens dat deze Keti Koti Tafel aangenaam en respectvol was gevierd en navolging verdient, niet alleen in het openbaar maar in ieders huis. Mercedes Zandwijken heeft een waardevolle trend gezet.
Cat, 30 sept. 2013
RSS
Facebook
Twitter
