blog | werkgroep caraïbische letteren

Joseph Sickman Corsen – Atardi/Einde van de dag

Ta pa kiko mi no sa
Ma esta tristu mi ta bira
Tur atardi ku mi mira
Solo baha den lamá!

Talbes ta un presintimentu,
O ta un recuerdo kisás;
Podisé n’ ta nada mas
Ku un cos di temperamentu.

P’adilanti podisé
Mi ta mira na caminda
Un doló ku n’ nace ainda,
Ma ku lo mi conocé?

Tin kisás den mi memoria
Un doló masjá scondí,
Masjá bieu, ku mi sintí
No por rebiba su istoria?

O talbes mi nervionan
Tin, sin causa, orror di Pretu,
I dje abismo scur i ketu
Meimei dj’awe ku majan?

Mi no sabi ki armonía,
Ki secretu relasjon
Tini den mi curason
Ku cabamentu di un día.

Ma spiritu di doló
Mi ta sinti camna ku mi,
Ora Solo ta bai drumi
I ta bisa: TE AWORÓ!

TE AWORÓ? Ma enter anochi!
Esta largu anochi ta!
Cuantu cos ku nos no sa
E ta sconde den su scochi!

TE AWORÓ? Ma te majan
Hopi ora falta ainda;
Cuantu istoria na caminda
Sin ku nos sabi di nan!….

Promé Solo bolbe hari,
Tempu tin pa hopi cos;
I Dios sa cuantu di nos
Morto den dj’anochi a bari!

Causa mi doló no tin;
Ma esta tristu mi ta bira
Semper ku mi para mira
Dia jega na su fin!

J.S Corsen, 1905

Joseph Sickman Corsen4

Joseph Sickman Corsen, geportretteerd door Nicolaas Porter

Waaróm kan ik niet zeggen, nee,
maar ’s avonds voel ik mij beklemd,
wanneer ik, droevig en ontstemd,
de zon zie ondergaan in zee.

Is het misschien een voorgevoel
of een herinnering wellicht?
Het zou ook kunnen dat het ligt
aan de manier waarop ik voel.

Van tevoren, heel misschien,
loop ik onderweg te dromen
over pijn die nog moet komen,
die ik dadelijk zal zien?

Of voel ik dat heel diep verscholen
op een plaats in mijn verleden,
oude pijn van lang geleden
in mijn ziel lijkt rond te dolen?

Of is het vrees waaraan ik lijd,
een redeloze angst voor Donker:
een stille afgrond zonder flonker,
die het vandaag van morgen scheidt?

Een onbekende klank vermag
– ik zal de reden wel nooit vinden –
mijn hart aan iets geheims te binden:
naderend einde van een dag…

En een geest van pijn en zorgen
voel ik stapvoets naast mij gaan
als de zon voor ’t slapen gaan
mij zegt: Te aworó, tot morgen.

Tot morgen? Ik ben als de dood!
De nacht die, als een godsgericht,
vol onbekendheid vóór mij ligt,
bergt duizend dingen in zijn schoot!

Te aworó? Maar van de morgen
scheiden ons nog vele uren,
vol van grillen en van kuren,
die nú nog voor ons zijn verborgen!

Voordat de zon weer lacht en brandt
ziet ook de Dood zijn kans weer schoon
en veegt een paar van ons gewoon
en willekeurig aan de kant.

Waaróm ik pijn heb weet ik niet,
maar tóch voel ik mij steeds beklemd,
wanneer ik, droevig en ontstemd,
de dag zie vallen in het niet.

Vertaling: Fred de Haas, 2005

Joseph Sickman Corsen (1853-1911)

1 comment to “Joseph Sickman Corsen – Atardi/Einde van de dag”

  • Prachtig gedicht en de vertaling geeft dezelfde emoties en gedachten weer.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter