John Leefmans – Ex voto
Als de hoge hemelen de aarde blauw hebben bedauwd,
blijkt heel natuurlijk, zilver op groen, dat deze beproeving
een boze droom was, nachtmerrie, koortsig ijlen, waan,
en dat jij van vlees en bloed, lijfelijk, nooit hebt bestaan.
Jouw hart heeft nooit geklopt, nooit was ik geslagen;
mijn heup is gaaf, mijn rug is recht en ongebogen;
jij hebt nooit vol venijn gestoken; nooit heb je mij belogen;
jij was geen gesel van mijn jeugd, geen blinddoek van mijn dagen.
Nooit hebben jouw ogen mij gevangen, noch jouw woorden.
Waar jij woont, woont een ander dan die jij, dacht ik, bent,
en die ander heeft gewoond in al de bedevaartsoorden
die de manke pelgrim noodgedwongen kent.
RSS
Facebook
Twitter
