John Leefmans – Aankomst
Op de grote woestijn in juli.
Vóór ons Valparaiso, onze oase,
en weten: achter de horizon aan bak
de oase Antofagasta, een echte.
Wat heet stil? Niet dit op en neer,
Niet dit wild geschommel ongezond
dat golvend het vette maal haast weer
terugbrengt naar de deinende mond
Maar daar reeds het zachte decor van het land.
(Dit had ook Humboldt ooit beleefd,
dat melk en honing zoveel vergeeft.)
De hoop: voor één volle dag de zee in de rug,
en de belofte van windloze zon in de winter.
Valparaiso is hoop, is warme kou,
is vrij van gestamp, van teer en het wee.
Het verlangen heet een pisco of twee.
[ongepubliceerd]
RSS
Facebook
Twitter
