Is milieurecht in Suriname krom?
door Christine F. Samsom
Laten we maar met de deur in huis vallen: Het Surinaams milieurecht is een bakbawenkri. Tenminste, die conclusie moet je wel trekken, als je Ariëlle Delprado’s boekje Doe wat goed is voor de hele natie. Een onderzoek naar het Surinaams milieurecht hebt gelezen. Tja, een bakbawenkri, dat klinkt niet erg eerbiedig, vooral als je leest hoe Ariëlle Delprado op de titel is gekomen. Zij ontleent die aan een behoorlijk afgezaagd, want veel te vaak uitgezonden spotje elke avond om half acht op de STVS, waarin de president van Suriname onder andere zegt: ‘… Ik vraag u om te doen wat goed is voor onze hele natie.’
Afval op het erf van Ston Oso, hoek Zwartenhovenbrugstraat/Dr Sophie Redmondstraat. Foto © Times of Suriname.
Maar eigenlijk vraagt de schrijfster zich zelf ook af of dat werkelijk gebeurt, als ze kijkt naar hoe deze regering omgaat met wetgeving op het gebied van milieu. Zij noemt die wetgeving direct al in haar voorwoord ‘gefragmenteerd’ en meldt dat de concept-Milieuwet voorlopig niet zal worden behandeld.
Kun je politiek scoren met een serieuze milieuwet? Dat zal deze regering (en overigens ook de vorige) zich hebben afgevraagd en daarna de behandeling hebben uitgesteld tot sint-juttemis om voorrang te geven aan populistischer wetsvoorstellen. Maar ja, het Surinaamse volk wil waarschijnlijk ook geen voorrang geven aan het milieu, al is duurzame ontwikkeling langzamerhand dé mode-uitdrukking van het laatste decennium. Een wetenschapper als Ariëlle Delprado moet daarom heel veel lef hebben om met een boekje te komen waarin ze onverstoord uitweidt over het grote belang van een goede milieuwetgeving, volgens mij vooral geschikt voor politici, juristen, rechtenstudenten en milieuwetenschappers en -activisten. Haar vaders liefde voor de natuur is dan ook haar inspiratiebron.
Het 133 pagina’s tellende boek bevat geen makkelijke kost voor leken. Bij de algemene inleiding lukt het nog. Daar worden allerlei situaties uitgelegd, waarbij het milieu schade ondervindt, bijvoorbeeld de roofbouw in de groot- en kleinschalige goudsector, het storten van vuil op ongeoorloofde plekken of het kappen van de mangrovebossen aan de kust. In dat eerste hoofdstuk brengt de schrijfster ons van Rachel Carson met haar spraakmakende boek Silent Spring (1962) over ‘het ongebreidelde en gedachteloze gebruik van pesticiden en insecticiden’, via het rapport van de Club van Rome, De Grenzen aan de Groei uit 1972, en het Brundtland-rapport Our common future in 1987 naar Agenda 21 op de Rio-conferentie in 1992 en het Kyoto-Protocol over klimaatsverandering in 1997. Heel goed om dat weer eens op een rijtje te zien staan. Maar wat heeft dat allemaal voor gevolgen gehad voor onze wetgeving? Bitter weinig, lijkt het. En vandaar de ijver van Delprado om ons wakker te schudden! Maar dan wordt het boekje wel echt iets voor deskundigen: rommelige wetgeving in Suriname, internationale wetgeving, Caricom-milieubeleid, het komt allemaal voorbij. Een moedig boek, met helaas toch wel te veel taalfouten. We zeggen het vaker bij ‘dWTL’: we willen helpen bij het corrigeren!
Ariëlle Delprado: Doe wat goed is voor de hele natie. Een onderzoek naar het Surinaams milieurecht. Paramaribo: Ralicon, 2014. ISBN 978-99914-57-05-5
RSS
Facebook
Twitter
Deze taalfoutjes zijn door Els Moor, dWTL, gecorrigeerd.
En in de tussentijd ben ik bezig om het boek in het Engels te (laten) vertalen.