blog | werkgroep caraïbische letteren

Inclusie in actuele Shakespeare

De beroemde komedie ‘The taming of the shrew’ als basis nemen voor een aanzet tot het bespreekbaar maken en acceptatie van meerdere seksuele geaardheden, is een uitstekende zet. Komisch toneel is laagdrempelig, als kijker hoef je je mening niet kenbaar te maken, de lach werkt bevrijdend en ondertussen krijg je een stortbui van eerlijke, kwetsbare openbaringen van gedreven spelers. 

door Jeroen Heuvel
De voorstelling ‘Shrew her’, niet in het Engels wat de titel kan doen vermoeden, maar in het Nederlands doorspekt met Papiamentu, moet echt vaker hier te zien zijn; dat het alleen maar op zaterdag 30 november 2019 voor minder dan 12 dozijn toeschouwers te zien is geweest, is erg jammer, gezien de enorme energie die spat uit deze voorstelling en het aanstekelijke plezier, de pit en de overtuiging van de makers om hun boodschap over te brengen: laten we de dwingende indeling en traditie van vrouwtje/mannetje, homo bi of hetero loslaten als die verstikkend werkt voor mensen met andere gevoelens. Laat iedereen zijn wie en wat die mens is, veroordeel niemand omdat ie niet in een categorie is in te delen. En laat de liefde spreken. 

De voorstelling, gemaakt door Ira Kip, bekend van het Art Rules project, werd opgevoerd op een parkeerplaats van hòfi Cas Cora. Het publiek zit in een U- of hoefijzervorm om het speelvlak heen, één korte kant is afgezet door een doorzichtige kas. Op de grond liggen eilandjes van grastapijt met randen van scherven van witte porceleinen eetborden. Griekse bruiloft, Jan Fabres ‘De macht der theaterlijke dwaasheden’? 

Shrew Her van Ira Kip met haar troupe

Het oorspronkelijke stuk van Shakespeare is een toneelstuk binnen een toneelstuk, met veel vermommingen en persoonsverwisselingen. Ira Kip maakt hier, respectvol, artistiek meesterlijk gebruik van. Niets lijkt wat het is, maar als het ís, dan ís het niets anders. Het heilige moment. Theater. Het andere moment. Ander theater. De eloquentie van Petruchio, prachtig burlesk geportretteerd door Ro, de enige ‘echte’ actrice van deze sterke ‘troupe’, die bewust de welbespraaktheid van Katherina verkeerd interpreteert, maar niet de ironie van deze ‘shrew’ doorziet. Wat heerlijk om als kijker gefopt te zijn: Petruchio is eigenlijk de vrouw en Katherina is, ja, ga dat zelf zien als de -in NL gemaakte- voorstelling hopelijk bij de volgende carnaval of gay pride terugkeert naar hier.

Deze week was het genieten geblazen voor de toneelliefhebbers. Niet één maar twee geëngageerde voorstellingen van Curaçaose theatermakers die in Nederland wonen en werken. Shrew Her en ‘Papia’. Regering: kom vlug met een echt theater waar dit soort voorstellingen beter tot hun recht komen. Of zijn jullie bang dat het volk kritisch gaat denken en inzien met welke ‘toneelspelletjes’ jullie ons zoet houden. “Geef het volk sport en folkore.” Zijn jullie, mini-sterren, bang dat wij maxi-sterren worden? Frustreer onze (culturele) emancipatie niet langer. Ban serio.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter