In zijn politieke biografie van Suriname balanceert Jan Pronk op de rand van zelfkastijding
door Jan Tromp
Jan Pronks politieke biografie van Suriname is een intrigerende, zij het nogal wijdlopige ascese. Erfschuld hangt als een grauwsluier over de dichtgetikte pagina’s.
[…]
Wat voor goeds komt er van as op je hoofd? Is schuld niet een improductief vehikel, in persoonlijke verhoudingen en al helemaal in de politiek? Aan het eind van het boek, als Jan Pronk ons al 480 bladzijden door de dekolonisatie van Suriname heeft geloodst, komt, zeg maar, het hoge woord eruit. Dan noteert de oud-minister dat we het anders hadden willen doen, beter dan die keer daarvoor. Ons Indië, het verhaal van hoogmoed en ook wel onnozelheid, omdat we meenden dat het intermezzo van de oorlog herstel van aloude koloniale verhoudingen niet in de weg behoefde te staan. Het liep uit op een bloedbad. Er is van geleerd. Maar amper beter lijkt de uitkomst als de imperialist van weleer zich laat leiden door nederigheid. Daarin schuilt een tragische paradox: we bedoelden het zo goed en faalden nog eens – deze keer door verlammend schuldgevoel.
Lees hier de hele recensie in de Volkskrant, 15 mei 2020
Lees hier de recensie van Michiel van Kempen op deze site
RSS
Facebook
Twitter
