In Memoriam Clinton Kaersenhout
Geschreven door Felix Burleson
met dank aan Percy Tjin voor de uitvoering.
In het leven van een acteur komt het heel zelden voor dat je tegen een tekst aanloopt die voor jou geschreven lijkt te zijn, dat alles klopt. Dit had ik met Hoofden van de Oyapok! naar een novelle van Albert Helman dat ik mocht spelen bij Toneelgroep DNA. Het werd opgepikt, uitverkochte zalen, lovende kritieken, kortom een groot succes.
Clinton Kaersenhout en Felix Burleson in Yorkafowru/De Doodsboodschapsvogel van Edgar Cairo
Voor mij kwam het stuk pas thuis met de uitnodiging dit in Suriname te mogen spelen. Nu was de cirkel helemaal rond, de perfecte tekst in de perfecte setting met het publiek dat de achtergrond en de sfeer van het stuk zou kennen en begreep.
Helman zelf had mij gevraagd om de rol van de Indiaan te spelen, hij zag het menselijke verhaal en vond dat dit prima door mij gedaan kon worden. Het menselijke verhaal is immers zo veel groter en allesomvattender is, dan het kleine menselijke detail van afkomst. De oude Helman deed niet aan typecasting! De kritieken in Suriname gaven hem gelijk en vonden mij de perfecte acteur om het stuk te spelen.
Dat dit stuk zou leiden tot een ontmoeting met Clinton Kaersenhout wist ik toen nog niet.
Door het stuk ontmoette ik de u allen bekende Sharda Ganga. Het stuk maakte een verlangen naar Surinaamse verhalen in het theater, in ons wakker. We besloten onze krachten te bundelen, John Serkei en Maureen Healy kwamen erbij en we gingen theatertraining geven en stukken op de planken brengen. Het Theater Collectief was een feit!
We hadden weinig middelen maar er was een enorm reservoir aan talentvolle en enthousiaste mensen onder wie Clinton.
De Yorkafowru – De Doodsboodschapsvogel van Edgar Cairo stond op onze verlanglijst. In Nederland was dit stuk in de regie van Rufus Collins, opgevoerd als een spektakelstuk met 24 acteurs, zangers en dansers. Sharda besloot het te regisseren als een filosofisch debat, met slechts twee acteurs, Clinton en ik.
Toen leerde ik Clinton van nabij kennen en nu voel ik de behoefte hem persoonlijk toe te spreken.
Clinton, tijdens de repetitieperiode van de Yorkafowru raakte ik onder de indruk van je talent, je leergierigheid en je enthousiasme. Wie Edgar Cairo kent, weet dat je je door zijn teksten moet heen worstelen om de wereld achter de teksten voelbaar te maken… En dat deed je geweldig, je nam het publiek mee in de wereld van Cairo alsof je nooit anders gedaan had. Je hele lijf ademde de sfeer van het stuk, je leed en streed, je kon groot maar ook heel klein spelen, wat niet makkelijk is als je zo’n expressieve verschijning bent op het toneel. Voor mij was het een feest om met je te spelen.
Anderen zagen het ook want er kwam een uitnodiging om op Oerol te spelen, het grootste theaterfestival op locatie in Nederland. Daarna nog een korte tournee en je groeide en met deze groei ontstond in je het verlangen om naar een theateropleiding in Nederland te gaan, om opgeleid te worden als acteur, om het te gaan maken en erkenning te krijgen.
Die zomer, was jouw zomer. Met de grote Cairo op mijn bigi yari, je danste en iedereen genoot van je talent en je aanwezigheid.
Je ging terug naar Suriname en ging verder met het toneel en je werk daar, je kreeg een prachtige dochter en het werd moeilijk om je droom van een opleiding en een leven in het theater waar te maken. Het leven kwam ertussen, zoals dat wel vaker gaat, en we verloren elkaar een beetje uit het oog.
Zo’n drie maanden terug, vonden we elkaar weer via facebook. Dat was fijn! We beloofden elkaar, weer regelmatig contact op te nemen. Dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Op vrijdag 12 augustus hoorde ik het droeve nieuws van jouw heengaan.
Voor al die mooie momenten, samen op het toneel in en buiten Suriname, voor de prettige manier waarop we hebben samengewerkt, voor je vriendschap, voor je warmte en vooral voor je talent, dank ik je met een diepe buiging.
In de documentaire De geboorte van Boni, deed je het gedicht “Bro” van Trefossa. Daar hadden we hard aan gewerkt en je deed het fenomenaal.
Daarom wil ik “Bro” aan je opdragen. Vind rust vriend!
Trefossa – Bro/Rust
bro
no pori mi prakseri noyaso,
no kari mi fu luku no wan pe,
tide mi ati trusu mi fu go
te na wan tiri kriki, farawe.
no tak’ na lon mi wani lon gowe
fu di mi frede strei èn krei nomo,
ma kondre b’bari lontu mi so te,
san mi mu du? mi brudu wani bro.
na kriki sei dren kondre mi sa si,
pe ala sani moro swit’ lek’ dya
èn skreki tori no sa trobi mi.
te m’ drai kon baka sonten mi sa tron
wan p’kinso moro betre libisma,
di sabi lafu, sabi tya fonfon.
Hoofddorp, zondag 21 augustus 2016
RSS
Facebook
Twitter
