In memoriam Ornette Coleman 1935-2015
door Tjebbe van Tijen
Welk jaar was het dat zijn scherp gesneden riet
en rauwe geluid van een plastic saxofoon
de watten uit mijn oren blies
was het 1958 of het jaar daarna?
heel”iets anders” dan wat mijn aanbeden bebophelden van gisteren vermochten
Nog wierp de bassist rooilijnen
naar solisten die niet lang volgzaam bleven
en al ras buitelden bas en blazers over en onder elkaar
Dit was voor mijn geestesoor
niet enkel “the shape of jazz to come”
maar “the shape of things to come…”
voorbij die hang naar het verleden
de toekomst lag open
–
tj. 11/6/2015
–
NB de saxofoon die hij hier vasthoudt is (natuurlijk niet) een destijds goedkope en kwetsbare plastic Grafton, maar een dure wit geverfde Selmer