Humphrey Lamur 90
Vandaag, donderdag 28 september 2023, bereikt professor Humphrey Lamur de leeftijd van 90 jaar. Dat hij de leeftijd der gezegenden en wijzen al lang had behaald, laten ook wel de frequente interviews zien waarin hij de laatste jaren aan het woord komt.
Foto © Michiel van Kempen
Lamur studeerde Sociale Wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam bij o.m. prof. André Köbben, maar volgde ook de colleges van Jacques Presser over de Tweede Wereldoorlog en de Joden in Nederland.
De socioloog en cultureel-antropoloog werkte van 1969 tot 1971 als directeur van het Algemeen Bureau voor de Statistiek in Suriname. Lamur was van 1984 tot 1998 hoogleraar culturele antropologie aan de Universiteit van Amsterdam, als eerste zwarte professor. Hij verdiepte zich al in de jaren zestig en zeventig in het wel en wee van zijn geboorteland, wat resulteerde in zijn proefschrift The demographic evolution of Surinam 1920-1970 (1973). Als eerste grotere resultaat van zijn exploraties naar de slavernijgeschiedenis verscheen in 1985 de studie De kerstening van de slaven van de Surinaamse plantage Vossenburg, 1847-1878 (1985).
Lamur fungeerde als promotor van negen onderzoekers die hun proefschrift hebben afgerond: Paul van Gelder, Livio Sansone, Jeanne Vriezen, Patricia Olton, Anja Krumeich, Huub Everaert, Hans Breeveld, Julia Terborg en Edwin Marshall. Bij zijn afscheid van de universiteit werd hem de bundel Engagement en distantie; wetenschap in vele facetten aangeboden met opstellen van zijn promovendi.
Na zijn emeritaat werkte hij aan de enorme, tweedelige uitgave Familienaam & verwantschap van geëmancipeerde slaven in Suriname (2004). Met anderen exploreerde hij de archieven van de Evangelische Broedergemeente, resulterend in o.m. het tweedelige De Herrnhutter gemeente Charlottenburg 1841-1848 (2007), samen met zijn broer Carlo Duitse zendelingen in interneringskamp Copieweg, Suriname 1940-1947; vrijlating en uitwijzing (2008) en de Catalogus der Negergemeine an Paramaribo (2011). In 2014 verscheen de bronnenuitgave West-Indische Contract Arbeiders in Suriname 1863-1899; Hoge [kinder]sterfte en laag geboorteniveau.
Humphrey Lamur had zitting in verschillende commissies, o.m. in de wetenschappelijke commissie die de totstandkoming van het NiNsee begeleidde. In 2001 werd hij voor zijn verdiensten benoemd tot Officier in de Ere-orde van de Gele Ster, Suriname. In 2018 kreeg hij voor zijn wetenschappelijke werk de Black Achievement Award.
Humphrey Lamur had een kritisch oog voor de invloed die laatkoloniale verhoudingen op mensen kan hebben, maar zelf is hij altijd wars geweest van elke manifestatie van slachtofferschap. “Ik kan mij niet herinneren dat mijn huidskleur of afkomst een rol heeft gespeeld bij contacten met mijn witte medestudenten, en evenmin met studenten van andere faculteiten,” zei hij in een interview met het alumni magazine Spui in 2019.
MvK
RSS
Facebook
Twitter
Vandaag staat de dag in het teken van de herdenking van het slavernijverleden. Een geschiedenis die begon in 1492, na de triomf van de katholieke koningen in Spanje. De dichteres Amanda Gorman sprak over: History has its eyes on us. En Galeano sprak over: de niemanden die minder waard zijn dan de kogel die hen dood.
Vandaar dat ik nog eens wil wijzen op de beeltenis op de omslag van mijn boek. De boemerang van Tente (PraxisHavana) verwijst naar de historische schuld. Waar het om gaat is bekommernis.
De afbeeldingen van mijn boek, de boemarng en het slavenschip The Brooks staan op mijn linkedin pagina. Ik kan ze u ook doormailen als ik u emailadres ontvang.
Link: wheeffer@live.nl