Huis Nola Hatterman staat op instorten
Het huis van Nola Hatterman in Brokopondo, gefotografeerd op 7 juli 2024. Het zal niet lang duren voordat het volledig is ingestort.
‘Op 16 juni 1976 was de top bereikt. Traditiegetrouw hield Nola opo oso: open huis, waarvoor ze ook haar vrienden uit de stad uitnodigde. De kapitein (…) zegende (…) het huis in met een plengoffer. Bier sijpelde uit een literfles op de grond om de geesten gunstig te stemmen, terwijl de kapitein de voorouders in zangerig Saramakaans toesprak. Eddy Hoost, vanzelfsprekend Lagadeau [ontwerper van het huis-EdV] met vrouw en acht kinderen, Eddy Bruma, Nola’s vriendinnen en leerlingen waren present bij de plechtigheid. Nieuwsgierig wandelden ze onder het geraamte van het huis door. Dit werd dus Nola’s nieuwe huis.’ Uit: Ellen de Vries, Nola. Portret van een eigenzinnig kunstenares (2e dr 2009, p. 155-6).
Das war einmal…
Ik denk dat Nola, zoals ze het in haar testament verwoordde, graag wilde dat haar huis dat ze naliet aan de Staat werd opengesteld voor publiek ‘ter uitoefening van de schilderkunst en verder voor expositie’. Dan zou het net als in Paramaribo als een soort monument functioneren en de kinderen uit het district er tekenles etc kunnen volgen.
Nola Hatterman schilderde overigens een vierluik over slavernij en marronnage, nadat ze Wij slaven van Suriname van Anton de Kom had gelezen. In het districtskantoor van Brokopondo-Centrum hangt een van de vier: Vluchtende slaven. Verdediging van Fort Buku bevindt zich in het huis van de voortvluchtige Bouterse, Ode aan een gevallen slaaf ligt in het depot van het directoraat Cultuur en Aanval op de Plantage hangt in het paleis. Alle vier behoren tot de staatscollectie (ook die van Bouterse).
[Tekst en foto overgenomen van de Facebookpagina van Ellen de Vries.]
RSS
Facebook
Twitter
