Hopen op een nieuw taboe
Als ik één wens heb voor het debat in 2020 dan is het dat we een nieuw en prachtig taboe in het leven roepen: een totaalverbod op Holocaustvergelijkingen. Wie zich eraan waagt, is onmiddellijk af.
door Elma Drayer
Onlangs was het weer zover, toen de voorman van Farmers Defence Force de behandeling van hedendaagse agrariërs vergeleek met de systematische moord op 6 miljoen Joden in de Tweede Wereldoorlog.
En denk vooral niet dat alleen botte boeren last hebben van deze vergelijkingsdrift. Ook ter links-activistische zijde mogen ze dolgraag het lot van onderdrukten op één lijn zetten met dat van de Joden destijds – of het nu varkentjes in de bio-industrie betreft, slachtoffers van de trans-Atlantische slavenhandel of het Palestijnse volk.
Normaal gesproken noemen activisten zoiets cultural appropriation: je neemt elementen over uit een minderheidscultuur om daar zelf goede zaken mee te doen. Dat vinden ze vreselijk fout. Als het om Joden gaat is het blijkbaar geen enkel probleem.
Maar dat is het natuurlijk wel. Elke Holocaustvergelijking banaliseert de grootste misdaad uit de geschiedenis der mensheid een beetje meer. Bijna 75 jaar na de bevrijding zou dat niet alleen voor Joden onverteerbaar moeten zijn.
Ontleend aan ‘Mijn debat in 2020…’, in de Volkskrant, 2 januari 2020.
RSS
Facebook
Twitter
