Hommage aan een sprankelende stonfutu
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Sprankelend zoals altijd. Genietend vanuit het diepst van haar hart, de armen wijd uitgespreid, stond zij gisteren voor de zaal in het Bijlmerpark Theater, die tot de nok gevuld was met familie, vrienden en bekenden uit Nederland en Suriname. Sommigen waren speciaal overgekomen, zoals haar oudere zus Betty, die op Saramakka woont, anderen kwamen uit alle uithoeken van Nederland, om deze bijzondere en krachtige vrouw een grani te brengen.
Ik zat rechts op het podium, waar eigenlijk Ernestine Comvalius zou zitten, en had zo het volle gezicht op de sopranen Glenda Ossekoppele en Dieuwke Aalbers, de baritons Hans Voschezang en Martijn Cornet, bas bariton Ludwig Wespel en pianist Ernst Paul Fuchs. Niet de eerste de besten als je hun cv’s leest. Allemaal internationaal geschoold in de klassieke muziek en met uitgebreide concertervaring. En natuurlijk met een speciale relatie tot Nel Dahlberg, de grande dame van deze middag, mezzo-sopraan, dichter, componist en kinderarts, om een paar van haar vele kwaliteiten te noemen. Maar vooral een sterke, optimistische en integere vriendin.
We werden geadviseerd Nel in de pauze en na afloop van het concert niet te benaderen omdat ze moest rusten en dat was duidelijk door de ligstoel waarin ze het eerbetoon bijwoonde. Nel is ernstig ziek.
Het drietal Lilian Wolf, Dieuwke Aalbers en Jim Asin komt de eer toe haar een prachtig programma te hebben geboden en de zaal genoot met Nel. Humor en ontroering, vooral bij de door haar prachtig op muziek gezette eigen gedichten voor de pauze, wisselden elkaar af en de zaal kon tevens genieten van een keur van geprojecteerde foto’s van voorouders, kunstwerken, oude illustraties. Tot slot mocht iedereen meezingen met het bij elke Surinamer bekende Tingelingeling.
Na de pauze was de beurt aan bekende componisten.
Dieuwke bracht W.A. Mozart : Lacidarem la mano en Voi che sapete en Zueignung, Habe Dank van R. Strauss en Glenda toonde haar veelzijdigheid door G.F. Händel af te wisselen met de vlieg Eulali van Tom Soi.
Martijn, die al als achtjarig jongetje in haar kinderartspraktijk kwam, maakte haar zichtbaar het hof, wat Nel met humor pareerde. Hans zong met veel gevoel de liederencyclus uit Don Quichotte a Dulcinee van M. Ravel en Ludwig bracht gepassionneerd Infelice e tuo credevi van G. Verdi.
Het hele concert werd virtuoos begeleid en van solo’s voorzien door pianist Ernst Paul Fuchs, wiens jarige moeder, Rita Leeuwin, in de zaal zat en met recht trots op haar zoon mocht zijn.
Als surprise-act verscheen Gerda Havertong en zong het Sranan Tongo nummer “Teri”.
Een ontroerde Nel kwam na het slotapplaus overeind en bedankte de zaal, de vocalisten en de pianisten met warme woorden. Zij toonde haar kracht en sprankelde, zoals zij het zelf verwoordde :
Sprankelen
Ik sprankel, spetter, straal
Het spat eraf mijn levenslust,
Mijn lied een lust
Mijn klaterlach spontaan, geen must
Wel hier en daar een pauze
Dan slik ik snel die kleine pil,
Ik mag me niet verslikken
Doorzichtig is de pleister,
Het kraagje te verschikken,
Dan lach ik naar mezelf terug,
Ik zie gezond een sterke vrouw.
Mogelijk ver weg gestopt zit daar iets…..
God weet wanneer,
Hij kent mijn kracht,
Maar nu sprankel ik!
M’e piki den dey
Meisje!
A no spot’ sprankel di m’e sprankel!!
Piki di m’e piki
Lafu di m’e lafu
Mi swaru den perki fu frigiti skinati
Na so mi e lafu
Te mi si mi srefi na ini a spigri
Mi e si wan gesontu tranga uma
Kan de farawe na inisey
Wan sani e didon
Nomo Gado sabi oten….
Nomo Gado sabi mi krakti……..
Ma nownow mi e sprankel no ka
Cat, 14 september 2015
RSS
Facebook
Twitter
Prachtige vrouw, prachtig gedicht, schitterende vertaling.
Maar is er echt geen volwaardig woord in het Sranan voor sprankel?
Ik zou brenki gebruiken.
Mi e brenki no ka.