blog | werkgroep caraïbische letteren

Hoe links ook de Joden treft in de strijd tegen wit privilege

Een krappe 75 jaar na de Holocaust zeggen Europese Joden steeds vaker zich niet veilig te voelen. Toch blijft links oorverdovend stil wanneer het om antisemitisme gaat. Waarom?

door Gideon Querido van Frank

serie 'verbinding' / foto Aart G. Broek

serie ‘verbinding’ / foto Aart G. Broek

Ik heb mijzelf altijd als links gezien. In de jaren negentig haalde ik mijn master in genderstudies – in een tijd dat die nog lekker activistisch ‘vrouwenstudies’ heetten, ik de enige man in de collegezaal was en termen als gender en LHBT nog lang niet waren doorgedrongen tot het publieke debat. Ik ben erdoor gevormd en die tijd heeft mij tot de mens gemaakt die ik nu ben.
Een van de dingen die mij het meest trokken aan die wereld, was wat we vandaag de dag ‘inclusiviteit’ noemen. Voor iedereen was er ruimte, juist de verhalen uit de marge stonden centraal.

In die dagen was ik niet zo met mijn Joods-zijn bezig, maar de constatering dat veel namen van de auteurs op onze academische boekenlijsten Joods waren, gaf mij een gevoel van trots. Het stoorde mij niet dat deze Joodse herkomst nooit als zodanig werd benoemd, er waren andere minderheden wier verhalen urgenter waren.

Lees verder in Vrij Nederland, juli 2019

serie ‘verbinding’ / foto Aart G. Broek

 

 

 

 

1 comment to “Hoe links ook de Joden treft in de strijd tegen wit privilege”

  • Naar aanleiding van dit artikel zou ik de volgende aantekeningen uit het verleden willen maken.

    De Oekraïense zionist Ber Dov Borochov (1881-1917) schreef in ‘Ontgoochelingen van de Vooruitgang (1905): ‘het is niet bewezen dat de loop van de geschiedenis, de ontwikkeling van de landen en de maatschappijen een vooruitgang betekenen’.
    Hij was er zich, gezien de ellendige situatie van de Joden, van bewust dat het streven van het Zionisme niet langer wachten kon vanwege de constante dreiging voor de Joden (Marokko, het Midden-Oosten, Rusland, Polen).
    Hij noemt o.a. de volgende redenen op waarom de Joden weinig of niets konden verwachten van de vooruitgang:

    -Egoïsme ligt ten grondslag aan alle maatschappijen.
    -Joden blijven ‘vreemdelingen’. Hun lot wordt bepaald door krachten van buiten.
    -Zolang er antisemitisme is, zolang zullen de Joden gevaar lopen.
    -Antisemitisme is geen economisch, maar een sociaal-psychologisch verschijnsel dat zijn wortels heeft in sommige krachten die in elke maatschappij werkzaam zijn

    Leo Pinsker schrijft in zijn ‘Waarschuwing van een Russische Jood aan zijn broeders’ (1882):
    ‘Judeofobie is een psychose. Als zodanig is deze erfelijk en, als ziekte die al tweeduizend jaar wordt overgebracht, ongeneeslijk’.

    Pinsker eindigde als pessimist. Hij dacht dat het Land Israël (Eretz Israel) slechts een spiritueel centrum zou blijven voor het Joodse volk.
    Dat heeft dus anders uitgepakt. En wel op een zeer controversiële manier, waarop ik op deze plaats niet inga. Maar het is niet te verwonderen dat de Joden massaal zijn geëmigreerd naar Amerika (dat wilden ze het liefst) en naar Israël.

    Wie denkt dat antisemitisme te onderdrukken is vergist zich, helaas, deerlijk.

Your response at Fred de Haas

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter