Hilli Arduin – Onze dichters
Groot zijn ze
onze dichters.
Fier met letters
kwastend hun zinnen op het papieren paneel.
Woorden.
Metaforen.
Gebaart door de natuur.
Vertaald in hun poëzie.
De natuur oorsprong van het zijn
gaf Slory attributen
om met zijn pen zijn vuurdans te dansen.
Hij danste de vuurdans
van de zon.
De regenboog
kwam aangelopen
en spreidde zijn papegaaienveren
op de grond.
De natuur een muze voor dichterlijke taal
geboetseerd tot verzen
met rijm of onrijm.
Reikend tot hoogtes of dieptes.
Soms om te schuilen in de zee
zoals Bhai het beschreef.
Ik leef op de bodem
van de zee
ver van den mensen
verscholen
tussen de schelpen
zonder ogen
zonder mond.
Mijn taal is
de duistere stilte
mijn klank
is het eeuwige zwijgen
van de zee.
Zo leef ik
verborgen tussen de schelpen
op de bodem
van de zee.
De natuur in poëtische cadansen
ritmiek verborgen
in klinkende strofes
waarin Shrinivasi meeneemt naar
Die dag
die neergestreken
bij blinkend blauwe vleugelslag
vreugde ontsteekt
in rode angalampoes
nabij de horizon van zijn verbijsterd hart.
Ik buig voor deze drie groten
en anderen, die zijn voorgegaan.
Ik buig en dank hun
met gepaste nederigheid.
[januari 2019]
RSS
Facebook
Twitter
