Het verhaal achter auteur Annette de Vries
Annette de Vries, van oorsprong actrice en theaterdocent, debuteerde in 2002 met de roman Scheurbuik. In 2010 kwam haar tweede roman Drijfhout uit. Haar link met Curaçao? Ze is de schrijfcoach van Elodie Heloise.
Wat betekent schrijven voor jou?
Verschillende dingen. Allereerst is het een manier om uit te drukken wat er in mijn verbeelding leeft. Ik werd al jong geboeid door het werk van Carl Jung en Joseph Campbell, die zich hebben verdiept in de wereldmythologie. Jung, een psychiater, bracht zijn bevindingen in verband met de dromen en fantasieën van zijn cliënten. Zo heb ik geleerd wat een rijke, vitale bron de verbeelding is. Het is wonderlijk om tijdens het schrijven te merken dat je personages, en de wereld waarin je ze hebt neergezet, een eigen leven gaan leiden. De volgende stap deelt zich aan je mee, in plaats van dat je hem hoeft te bedenken. Veel auteurs kennen dit verschijnsel. Maar schrijven is ook een manier om wat ik heb meegemaakt te beschrijven en te verwerken. Ik schrijf fictie, dus de manier waarop ik dat doe is altijd verhuld, maar er is ontegenzeggelijk een verband. En ik schrijf ook om mijn ontroering en verwondering over deze wereld, maar ook mijn woede, afgrijzen en humor, te uiten.
Waar vind jij je inspiratie?
Terwijl ik al 40 jaar in Nederland woon, heb ik de inspiratie voor mijn eerste twee romans voornamelijk uit mijn jeugd in Suriname gehaald. De landschappen, mensen en ervaringen uit je jeugd laten een sterke impressie achter. Het Suriname van toen was een wereld vol magie. Iemand wees mij erop dat beide boeken titels dragen die met water te maken hebben. Dat brengt mij op een andere inspiratiebron. In de eerste vijftien jaar van mijn leven ben ik zes keer de Atlantische Oceaan overgestoken op een passagiersschip. Behalve dat het gezin steeds van Nederland naar Suriname en weer terug reisde, en dat op zich spannend en verwarrend was, bracht ik meer dan 4,5 maand op zee door. Fascinerend, vond ik het.
Hoe verloopt jouw schrijfproces?
Ik begin met een paar beelden en de flarden van een verhaal. En met een thema of gegeven dat vragen bij me oproept en me met een diepe wens vervult om antwoorden te vinden. Die passie motiveert me om het lange en complexe schijfproces aan te gaan en vol te houden.
Vervolgens ga ik aan het werk. Ik schrijf van het begin naar het einde van het boek. Soms moet ik terug om dingen bij te werken of te veranderen, maar het grootste deel van de tekst blijft ongewijzigd. Zo ontstaan er, net als in de aarde, oude en nieuwe lagen. In Drijfhout is de droom van Hortence de oudste laag, al komt hij in het boek bijna tegen het einde, en de droom van oom Eddy de nieuwste. Gek, het boek ontstond dus tussen twee dromen.
Waar geniet je van daarbinnen en wat is moeilijk?
Het klinkt misschien vreemd, maar ik geniet van alles, ook van wat moeilijk is. Ik houd zielsveel van het schrijven van verhalen.
Hoe is je tweede roman ontvangen?
Drijfhout is door het overgrote deel van de lezers heel positief ontvangen. Wat mooi is, is dat de vorm, waarbij het verhaal wordt verteld door drie personages, ieder met hun eigen perspectief, herinneringen en emoties, bij sommige lezers de behoefte oproept om erover te praten met mij. Het is niet zo duidelijk wie er gelijk heeft en wie niet. En zo voer ik diepgaande gesprekken over mijn boek, waar ik heel blij van word. In de Caraïbische media is Drijfhout goed ontvangen, maar de Nederlandse media laten het een beetje afweten. Wat niet is, kan nog komen. Het is nog kort dag.
En wat komt er na Scheurbuik en Drijfhout?
Weer een boek dat heen en weer springt in de tijd. In het Amsterdam van de jaren zeventig woont een Surinaamse een paar jaar in een hippiecommune. Dertig jaar later, als zij een vol en bevredigend leven heeft geleid in Italië en naar Amsterdam terugkeert, blijkt een deel van de commune nog steeds in hetzelfde pand te wonen. Ze gaat een weekend op bezoek en ontdekt dat er zich in de tussenliggende periode iets griezeligs heeft afgespeeld. In mijn nieuwe boek wordt deze logeerpartij minutieus beschreven.
Annette de Vries werd in 1954 in Amsterdam geboren uit een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. Tussen 1955 en 1969 woonde zij in Suriname. De Vries studeerde in 1978 af aan de Toneelschool Amsterdam en in 1984 aan de opleiding Docent Drama. Zij werkte als actrice, dramadocent en regisseur. Van 1993 tot 1995 hield zij zich bezig met het schrijven van artikelen over toneelspelen en het boek De afstand tot de maan, amateurspelers en de basisvaardigheden van het acteren. Sinds 1995 is Annette de Vries werkzaam als adviseur culturele diversiteit in de kunsten, publicist, schrijver en (schrijvers)coach. Zij maakte deel uit van verschillende besturen en is medeoprichter en ex-secretaris van de Theaterwerkplaats Zuidoost. In die hoedanigheid werkte zij mee aan de totstandkoming van het Bijlmerparktheater. Haar debuutroman Scheurbuik verscheen in 2002 en najaar 2010 kwam haar tweede roman, Drijfhout, uit, beiden bij uitgeverij Atlas.
[overgenomen uit C-post]
RSS
Facebook
Twitter
