blog | werkgroep caraïbische letteren

Het verbrande huis

door Tascha Aveloo

PARAMARIBO – Bodil de la Parra lanceerde afgelopen week haar eerste boek: Het verbrande huis. Het gelijknamige theaterstuk had ze ruim tachtig keer gespeeld in onder meer Suriname. Meestal is de volgorde omgekeerd: eerst een boek en vervolgens een verfilming of een theaterstuk. “Nadat het huis was afgebrand, wilde ik direct een stuk schrijven en opvoeren om de familieverhalen te vertellen. Simpelweg omdat ik theatermaker ben werd het vanzelfsprekend een theatervoorstelling.”

Nadat het theatherstuk ‘Het verbrande huis’ meer dan tachtig keer op de planken is gebracht, goot Bodil de la Parra het in boekvorm. Foto: oblivionsoave.wordpress.com  

Zij werd door redacteur Jasper Henderson van Lebowski Publishers benaderd omdat hij in het verhaal ook een boek zag. “Nadat ik het stuk bijna tachtig keer had gespeeld ben ik aan het boek begonnen.” Op papier behelst het stuk slechts 29 pagina’s, maar voor een boek was er veel meer materiaal nodig. Van sommige gebeurtenissen die in het stuk maar in twee zinnen voorbijkomen, maakte zij nu hoofdstukken.

“En het moest persoonlijker. Er staat nu ook veel meer in over mijn jeugd in Amsterdam. We waren de buitenbeentjes, met een artistiek Surinaamse vader en een Chinees-Indonesische moeder.” Vanaf haar zesde jaar komt De la Parra regelmatig naar Suriname, vanwege haar vader, de bekende filmmaker Pim de la Parra. Daarover is ook in het boek te lezen.

Maar waarom was het belangrijk om Het verbrande huis te vertellen in boekvorm ook na een theaterstuk? “Omdat er na de brand van het huis van mijn vader niets anders overbleef dan de verhalen te vertellen. Ik woon in Nederland en mijn familie en afkomst zijn bijzonder en daar wil ik over vertellen, of het nu voor theater of in een boek is.”

Net als veel anderen vindt ook zij dat Suriname en Nederland onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn door het koloniale verleden. “Dat heeft gevolgen voor de generaties van nu, dus ook voor mij. Bovendien is het in deze tijd belangwekkend om de geschiedenis te kennen, zeker als je kijkt naar de ‘Black Lives Matter Movement’ in de Verenigde Staten en naar Nederland. Toen ik dit boek schreef wist ik dat nog niet, maar het toont aan dat de verhalen hierover kunnen bijdragen aan een beter wederzijds begrip.”

Haar eigen zoektocht naar de oorsprong van haar familie zit ook in het boek verweven met een schokkend besef als zij op Jodensavanne staat. Het boek met 236 pagina’s heeft De la Parra in ruim een jaar geschreven. De thema’s zijn onder meer de bijzondere band die ze heeft met Suriname en haar Surinaamse familie en de kracht van familiebanden. “Maar het gaat ook ook over, ‘je anders voelen’ zowel in Nederland als Suriname, racisme, de zoektocht naar mijn voorvaderen, de schokkende ontdekking dat ze plantage-eigenaars waren, het gevoel van schuld en schaamte, je ergens thuis voelen. “Maar bovenal heb ik een geweldige, leuke en liefdevolle familie. En er valt ook veel te lachen.”

Door de coronamaatregelen is een echte boekpresentatie niet mogelijk. Het verbrande huis is in Nederland te koop sedert 18 juni. “Maar ik hoop natuurlijk naar Suriname te komen om het te presenteren!” De Covid-situatie is voor de kunsten cultuursector een enorme slag. De situatie is ook van invloed geweest op producties waar de schrijfster/actrice mee bezig zou zijn. “Ik zou naar Suriname komen voor opnames voor een serie. Gelukkig was mijn theatertour begin februari al geëindigd en kon ik aan het boek schrijven. Maar onze sector wordt hard geraakt.”

Nu werkt zij aan een filmscenario en twee toneelteksten voor het volgende theaterseizoen, en dat terwijl onbekend is voor hoeveel publiek ze gepeeld zullen worden. “We worden in Nederland ook gewaarschuwd voor een tweede coronagolf in de herfst, dus dat zal ook invloed gaan hebben. Het is afwachten, maar gezondheid gaat boven alles.” Voor Surinaamse actrices schreef ze in 2011 het theaterstuk Onder vrouwen en in 2014 voor acteurs van Suriname Onder mannen. Beide producties werden opgevoerd in On Stage, in samenwerking met Ann Hermelijn en Helen Kamperveen. In 2019 speelde zij Het verbrande huis in hetzelfde theater. In juli was zij ook in Suriname met de voorstelling Woiski vs Woiski, die werd opgevoerd in Theater Thalia.

[uit de Ware Tijd, 22/06/2020]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter