Het Theaterfestival Laatbloeiers voor zestigplussers 2023
door Roline Redmond
Ik voelde mij op dinsdag 31 oktober als een vis in het water in mijn eigen stad Utrecht en in mijn eigen Tivoli Vredenburg, de indrukwekkende creatie van architect Herman Hertzberger. Hier, waar ik in die unieke concertzaal, ‘De Hertz’, naar menig concert heb geluisterd: van Mahlers 9e tot Celia Cruz en de maandelijkse kinderconcerten.
Na het signeren van mijn boek De Doorsons ging ik in gesprek met bezoekers, ongehinderd door muzak, helse herrie en leden van de in onze studentenstad zo goed vertegenwoordigde ‘vier-bier-familie´.
Bezoekers knoopten een praatje aan. Een docent op een middelbare school die mijn familiekroniek liet signeren, realiseerde zich dat de koloniale geschiedenis verzwegen wordt. Een vrouw, opgegroeid tussen Molukse kinderen, was speciaal gekomen voor de Molukse Latin-rockband Massada.
Dit festival valt op door de aandacht voor reflectie, de rust en de ruime keuze aan optredens. Zo luisterde ik naar Hassnae Bouazza’s herinneringen aan haar Marokkaanse moeder, zoals beschreven in Een Koffer vol Citroenen. Parool-columniste Yasmina Aboutaleb wilde meer weten over het verzoek van mijn moeder kort voor haar dood, om op zoek te gaan naar onze voorouders.
Genoten heb ik van het muzikale beeldverhaal van Izaline Calister, van een mijmerende Onias Landveld, over het ontstaan van zijn bijzondere Marron achternaam, van het eerlijke Kweekje-verhaal van Nicole Terborg, of over je vader de SS-er. Wat een keur aan vertellingen: ontroerend, pijnlijk soms, maar altijd tot nadenken stemmend.
Of er een tweede editie van dit festival komt is de vraag want: ’Krijg je met zo’n breed programma, de boeken nog sluitend?’ Hoe dan ook, ik zag ineens enige gelijkenis met onze traditionele Afro-Caribische Banya, juist vanwege de combinatie en volgorde van bezinning, theater, muziek en dans, maar dan minder gecomprimeerd. Laat elke veelkleurige Banya bloeien!
Beste lezer en lid van mijn persoonlijk netwerk,
Ik sluit het Doorson-jaar af met bijgaande column.
De publicatie van het boek De Doorsons en de Brusse prijs zorgden voor een aangenaam druk jaar met tientallen interviewgesprekken, lezingen, artikelen van mijn hand in bladen, gespreksbijeenkomsten, cursussen, foto-shoots, ongevraagde en gevraagde adviezen over het overheidsbeleid inzake de post-slavernij aanpak en nog meer.
Het is nu Back to Basics. Na mijn winterretraite en een reis naar Su (voor het laatst in 2010), ga ik vanaf 1 februari 2024 verder met de eerder geplande projecten. Dit zijn onder meer: de verhalenbundel uit 2006 updaten voor de uitgever (De Wasvrouw van de Drambrandersgracht).
Mijn kinderboek over Corona dat gereed is illustreren, mijn slavenliederen en -dansen uit het Caribisch gebied in kaart brengen, de novelle Rosette village over een mijnbouwdorpje publiceren, en nog veel meer.
Hartelijke groet van
Roline Redmond
RSS
Facebook
Twitter
