Het orakel van Curaçao (1)
door Elodie Heloïse
Sonia Garmers (79) is iemand die ik graag en als het even kan veel spreek. En niet alleen vanwege het feit dat zij de perikelen van schrijvers kent en ik haar niet zoveel hoef uit te leggen. Sonia’s leven en dat van mij vertonen regelmatig maffe parallellen en ik leer ervan door te luisteren naar wat zij met wat zij op haar bord kreeg, deed.
Zo deed ze haar man de deur uit, werkte ze bij de Amigoe, schreef ze kinderboeken en stond ze er in alles voornamelijk alleen voor met haar kinderen. Ze heeft de gekste dingen gedaan om haar hoofd boven water te houden en werd regelmatig geconfronteerd met ‘tegenslagen’ die alleen met een klinkende lach te hanteren waren. Zo werd haar eerste ‘epistel’ dat zij op stencils drukte opgegeten door geiten omdat ze het niet goed opgeborgen had. Zo geronnen, zo gewonnen. Sonia liet haar hoofd niet hangen en besloot grinnikend dat er dan in elk geval ‘iemand’ van haar verhalen genoten had. Zij het dan niet op de manier die zij voor ogen had gehad. En zo zijn er duizenden verhalen die huizen in deze vrouw. Ik ga nooit bij haar vandaan zonder een lach op mijn bloknote die zich ook nestelt in mijn hart.
Onlangs verhuisde ze van haar huisje middenin een levendige wijk waar zij de lokale junks haar sigaretten liet halen naar een ‘home’, een aanleunwoning in een nettere buurt. Omdat er voor de derde keer bij haar ingebroken was. ‘Het is nu genoeg. Ik ga weg.’ Sonia zou Sonia niet zijn als zij daar gras over liet groeien. Een beslissing eenmaal genomen betekent boter bij de vis. Ze belde me op om me te vertellen dat ze nu op een kerkhof woont met allemaal oude suffe mensen. Dat zij zelf ook al bijna 80 is, is daarin slechts een onnozel detail. Onnozel of niet, ze begeeft zich nu in schemertijd en wanneer we niet oppassen zijn zij en haar verhalen straks spookfluisteringen in mijn oor. Daarom zal ik een serie maken waar zij het platform krijgt. Ik zal haar op een zeepkist zetten en haar laten roepen wat ze maar wil. Over mannen, vrouwen, kinderen, politiek, de liefde, seks. Over Curaçao en haar tradities. Over wat was, wat is en wat nog zal komen. Het orakel van Curaçao zal van zich laten horen. Omdat het nu nog kan.
[Klik hier voor deel 2]
[van de blogspot van Elodie Heloise]
RSS
Facebook
Twitter
