Het Open Boek van Pim de la Parra, filmmaker en gelukzoeker
door Chandra van Binnendijk
Wat ligt er momenteel naast uw bed?
Al meer dan tien jaar zijn dat deel 1 en deel 2 van Stilte van het hart, gesprekken met de Amerikaanse spirituele gids Robert Adams, (1928-1997), opgenomen tussen 1991 en 1993. Hij antwoordt op vragen van spirituele zoekers. Citaat: “Met je beperkte verstand kun je nooit begrijpen wie je bent. Pas als je werkelijk ophoudt met willen weten wie je bent, als je stopt met analyseren, laat de waarheid over jezelf zich kennen”.
Welk boek neemt u mee naar een onbewoond eiland?
Drie boeken. Mijn autobiografische roman uit 1978, getiteld Prins Pim; Overdenkingen van een levensgenieter, die helaas nooit een tweede druk heeft beleefd. Het is eigenlijk een jeugdzonde, waarin ik mijn liefde voor prinses Beatrix openbaar, met wie ik twee kinderen krijg, Jopie en Lobith. Het is een schandalig boek. Ik schreef het toen ik als filmmaker failliet ging door het floppen van Wan Pipel in 25 Nederlandse bioscopen. Het tweede boek is Het verbrande huis; Een Surinaamse familiegeschiedenis, van mijn oudste dochter Bodil. Gebaseerd op haar gelijknamige theatervoorstelling, die zij ook in Suriname heeft opgevoerd. Het derde boek is Make women come; Een romantische komedie, van mijn jongste dochter Nina. Dit boek heeft door haar provocatieve aard wel enige verwantschap met Prins Pim, maar is gelukkig veel boeiender. En dat geldt ook voor het boek van Bodil. Beide boeken hebben wel een tweede druk gehaald.
Met welke schrijver zou u een avondje uit willen?
Met geen enkele schrijver! De meeste romanschrijvers zijn doorgaans behoorlijk asociaal. Ze zijn graag alleen met hun gedachten en hebben meestal aan hun eigen gezelschap genoeg. Dat herken ik en daarom laat ik ze ook graag met rust.
Wat is uw favoriete leeshouding of -plek?
Met rechte rug zittend aan mijn leestafel en met beide voeten op de vloer.
Wat zou iedereen gelezen moeten hebben?
Lof der Zotheid van Desiderius Erasmus. Dit satirische boek verscheen in 1509, dus zo’n vijfhonderd jaar geleden. Toch lijkt het alsof het over onze tijd gaat. Het is een paradoxale lofrede op de dwaasheid van de wereld. Erasmus wil laten zien dat er van alles mis is met de maatschappij. Hij verduidelijkt dat je niet alles zo serieus moet nemen, omdat er zonder zotheid niet te leven valt. Een fenomenaal boek, om je altijd weer te verzoenen met de gekte van de wereld waarin je leeft.
Welk boek heeft diepe invloed op uw leven gehad?
Dat zijn meerdere boeken. Allereerst Het Boek over het taboe op het weten wie je bent van Alan Watts. Het boek van niets van Osho, over de sutra’s van zenmeester Sosan. De Mythe van Vrijheid en het Pad van Meditatie van Chögyam Trungpa. De denkbeeldige geest van U.G. Krishnamurti. De Tao Te Ching in de vertaling van Wayne Dyer.
Welk boek boeit u momenteel?
Philip Roth; The Biography van Blake Bailey, verschenen in 2021. De geautoriseerde biografie van Philip Roth (1933-2018). Ongelooflijk boeiend, vooral ook door de bekentenissen over zijn huwelijk met de beroemde filmactrice Claire Bloom, die een boek publiceerde over zijn seksuele escapades.
Wat was uw lievelings kinderboek?
Gulliver’s Travels van de Ierse schrijver Jonathan Swift, verscheen in 1726 en is een scherpe satire op de Engelse samenleving. Het is niet speciaal een kinderboek, maar ik las als tienjarige een bewerking voor kinderen, met paginagrote tekeningen van Gullivers reis naar Lilliput.
Eten en lezen?
Vroeger wel, maar door het mediteren is dat haast vanzelf opgehouden. Wel lees ik bij het middageten graag nog de krantenkoppen.
Welk boek heeft u nooit uitgelezen?
Being and Nothingness van Jean-Paul Sartre. Het boek verscheen in 1943 en ik begon aan een Engelse pocketeditie in 1983. Het was zware kost. Toen ik na ongeveer 100 pagina’s een lange zin niet kon doorgronden, en dat ook niet na een week, besloot ik dat dit boek niet voor mij bestemd was. De betreffende zin kan ik overigens nog feilloos uit het hoofd citeren.
Het Open Boek gaat dicht…
Vandaag leest u de laatste aflevering van Het Open Boek. De rubriek waarin mensen wordt gevraagd naar hun literaire smaak, waarin ze vertellen wat ze graag lezen, wat indruk op hen maakte. Ruim 25 jaar geleden begon dWT-Literair met Het Open Boek, op initiatief van Robertine Romeny, redacteur en uitgeefster van beroep, in die periode werkzaam in Suriname.
Het concept sloeg meteen aan. Het gaf niet alleen een verrassend inkijkje in de privé-gedachtewereld van min of meer bekende Surinamers. Het bleek door zijn luchtige vorm ook een erg leuke manier om lezers te prikkelen, om ze kennis te laten maken met boeken en schrijvers waar ze nog niet eerder van hadden gehoord. Kortom: een rubriek die nooit verveelde en die altijd leuk was.
Hoeveel afleveringen er precies zijn verschenen weten we niet. Omdat ons extern geheugen – de onvolprezen Jan Bongers* – er niet meer is, zouden we een kwart eeuw aan jaargangen moet doorploeteren om daar achter te komen. Want er zijn tijdperken geweest waarin de rubriek wekelijks verscheen, maar ook periodes van elke 14 dagen een Open Boek, terwijl soms vanwege wisselende omstandigheden de rubriek een poosje helemaal niet verscheen. De laatste jaren is de frequentie eenmaal per maand geweest.
Het is al die jaren een groot genoegen geweest om al die mensen te interviewen over wat ze graag lezen. Bedankt dat u met mij wilde praten. Het doet me goed om te kunnen zeggen dat in al die 20+ jaren er nooit iemand geweigerd heeft om mee te doen. Nou ja, bijna niemand. Want er was één uitzondering: monseigneur Aloysius Zichem. Hij vond een interview over boeken en schrijvers veel te persoonlijk. Zijn motivatie voor de afwijzing van mijn verzoek vond en vind ik nog steeds een groot compliment – het benoemt immers iets wat Het Open Boek steeds ook heeft willen zijn.
Zoveel mensen, zo veel verschillende soorten mensen zijn er in de rubriek langs gekomen. De jongste lezer die we interviewden was pas twaalf, de oudste al meer dan honderd jaar. U maakte in Het Open Boek kennis met een heel andere kant van kunstenaars, ondernemers, schrijvers, artsen, antropologen, mediapersoonlijkheden. Alleen nooit en te nimmer met een politicus. Dat was een bewuste keus.
*Hij had ons dat binnen een etmaal feilloos kunnen vertellen
RSS
Facebook
Twitter
