blog | werkgroep caraïbische letteren

Het Open Boek van Christine van Russel-Henar

door Chandra van Binnendijk

Christine van Russel-Henar is eigenaar van kotomuseum Gudu Oso.

Wat ligt er momenteel naast uw bed?

Het boek van Aleks de Drie Wan tori fu mi eygi srefi. Hij was visser van beroep, koorzanger, bonuman, banya-kenner en –leider, verteller van verhalen en een radiopersoonlijkheid. Dit boek bevat een verslag van zijn leven (1902-1982), zijn culturele kennis en inzichten; het is samengesteld door de cultureel antropoloog Trudi Guda. Verder liggen er nog Leon en Juliette van Annejet van der Zijl en Sits, Katoen in bloei van Gieneke Arnolli, een boek over sitsen stoffen.

Christine van Russel-Henar

Welk boek neemt u mee naar een onbewoond eiland?

Wat ik altijd meeneem wanneer we met de hele familie buiten de stad gaan: een tas vol Surinaamse volkslectuur. Boeken met odo’s uit de slaventijd, boeken in het Sranantongo, boeken van Papa Koenders. Ook gaat dan altijd De stille plantage van Albert Helman mee. Al lees ik daar per keer maar heel weinig in, ik wil dat boek ooit uitgelezen hebben!

Met welke schrijver zou u een avondje uit willen?

In mijn jonge jaren heb ik heel veel van de Duitse auteur Heinz Konsalik gelezen. Mijn kinderen heb ik zelfs genoemd naar twee  personages uit zijn boeken. Zijn verhalen zijn vooral heel romantisch en zitten vol drama. Ik vroeg me altijd af: hoe kan deze man zulke verhalen schrijven? 

Hoe komt u aan vers leesvoer?

Bij Vaco koop ik veel. En als ik in Nederland ben, vind ik het zalig om een grote boekhandel in te gaan.

Wat is uw favoriete leeshouding of -plek?

Zittend. Ik moet een goede stoel hebben, met een leuning. Het liefst zit ik in een beschermd hoekje waar ik niet gestoord kan worden. Vroeger, toen ze nog klein waren, ging ik weleens schuilen voor mijn kinderen wanneer ik echt door wilde lezen in mijn boek.

Welk boek hoort eigenlijk niet thuis in uw boekenkast?

De Bouquetreeksjes… Ik heb ze wel, want ze zijn zo ontspannend. Maar in mijn boekenkast horen ze niet thuis, dus ik schuif ze ergens onderaan weg in een la. Als er veel spanning is in mijn leven, zorg ik er wel voor dat er altijd zo’n Bouquetreeksje in de buurt is.

Welk boek heeft diepe invloed op uw leven gehad?

Woeste Hoogten van de Britse schrijfster Emily Brontë. Toen ik het voor het eerst las, zat ik in Nederland, maar wilde heel graag terug naar Suriname. Het was echt een verdrietige tijd. In dat boek herkende ik het gevoel van verscheuring, van ergens zijn waar je niet wilt zijn. Dat heeft toen veel indruk op me gemaakt. Het is een boek dat ik nooit weg zal doen. Ik heb het inmiddels al drie keer herlezen.

Helmans De stille plantage met een opdracht van de schrijver

Wat zou iedereen gelezen moeten hebben?

Boeken over de geschiedenis van Suriname. Zoals Cultureel mozaïek van Suriname; Bijdrage tot onderling begrip onder redactie van Albert Helman.

Welk boek boeit u momenteel?

Het proefschrift van Ellen Neslo: Een ongekende elite. Ze toont hierin de opkomst van een gekleurde elite in koloniaal Suriname aan. En hoe in de periode 1800-1863 voormalige slaven zich konden opwerken en economisch belangrijke beroepen konden uitoefenen. Het dient voor mij ook als naslagwerk, wanneer ik iets moet opzoeken.

Wat was uw lievelingskinderboek?

Ik ben echt een sprookjesmens. Het meisje met de zwavelstokjes is een van de droevigste sprookjes van Andersen. Over een arm meisje dat tijdens oudejaarsavond sterft. Tijdens kerstnacht vorig jaar, toen we met de hele familie bij elkaar waren, heb ik dat verhaal verteld. Van mijn moeder heb ik namelijk geleerd om niet voor te lezen. Ze zei altijd: ‘Lees het verhaal en vertel het dan na.’

1 comment to “Het Open Boek van Christine van Russel-Henar”

  • Tante Christine, prachtig!
    Ik heb nu dubbel zoveel inspiratie om mijn boekenrek verder aan te vullen…

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter