Het Ocotal Fortuin – Kel Hoben
door JannyAn
Gerard de Haan is naar Panama gegaan om daar te kunnen genieten van zijn pensioen en zich bezig houden met zijn grootste hobby, het schrijven van boeken. Hij heeft een mooi appartement en zijn leven bevalt hem prima. Als hij op een ochtend tijdens een wandeling een bewusteloze vrouw aantreft, is het gedaan met de rust. De vrouw, Marisol Demera vertelt dat ze op een feestje was waar ze waarschijnlijk iets in haar drankje hebben gedaan. Al snel blijkt dat Marisol heel wat meer te vertellen heeft en dat ze wordt achtervolgd. Gerard heeft geen andere keus dan haar te helpen. Samen proberen zij uit handen van de achtervolgers te blijven. Het is een spannende tocht waarbij de achtervolgers hen op de hielen zitten en Gerard en Marisol steeds meer op elkaar gesteld raken.
Het Ocotal-Fortuin is een combinatie van thriller en lovestory. De lezer wordt snel in het verhaal getrokken want de spanning wordt van meet af aan opgebouwd. Op het moment dat Gerard de bewusteloze Marisol vindt, is het duidelijk dat het met zijn rust gedaan is. Dat er sprake is van een opbloeiende liefdesrelatie is iets dat de lezer snel daarna duidelijk wordt.
Hoben gebruikt afwisselend een beschouwende en een belevende stijl. In de beschouwende stijl laat hij Gerard vertellen hoe hij de gebeurtenissen heeft ervaren, soms ook inleiden, toelichten. In de belevende stijl vertelt Gerard de gebeurtenissen op het moment dat ze zich voordoen. Het zijn korte zinnen en daardoor leest het snel. Zelf ben ik niet zo’n fan van de beschouwende stijl. Het haalt je uit het verhaal, het creëert afstand. Een zin als “ondanks dat ik mijn eigen woorden met een instemmend knikken begeleidde, bleek die gedachte van mij helaas veel te optimistisch te zijn” vind ik dodelijk voor een verhaal. Het is te gemakkelijk. Wat mij betreft nooit “als ik toen had geweten”, “zoals ik later zou merken”, etc. in een boek. Je wist het niet en je had het niet kunnen weten, punt. De belevende stijl bevalt me beter. Het zijn het vooral de korte dialogen die me erg aanspreken, kort, snel, humoristisch, soms emotioneel.
Mijn waardering voor het boek is drie sterren. Dat komt vooral omdat ik de achtervolging wat lang vond duren. Er gebeurde wel veel, maar dan een beetje meer van hetzelfde. Ook is de structuur van het boek eenvoudig. Er is 1 verhaallijn, twee hoofdpersonen. Daardoor is er voor de lezer wat weinig te “doen”.
[Overgenomen van JannyAn’s blog, 23 augustus 2011]
RSS
Facebook
Twitter
