Het grote geheim van de vrouw
door Pim de la Parra
Mannen en vrouwen zijn als soort niet verschillend van elkaar. Een vrouw is wel anders dan een man, maar ze behoren allebei tot dezelfde soort, ook bekend als the human animal. We zijn warmbloedige, gewervelde zoogdieren. Een vrouw menstrueert, maar elke oplettende man weet dat ook hij elke maand een paar dagen ongesteld is, ook al verliest hij daarbij geen bloed. Zijn ongesteldheid is niet lichamelijk, maar psychologisch en uit zich in losbandigheid, of een slecht humeur. Precies zoals een vrouw in die periode gemakkelijk geirriteerd raakt en soms wat kan zeuren.
Ondanks het natuurlijke gegeven dat mannen en vrouwen niet zonder elkaar kunnen en elkaar aanvullen, bestaat er toch sinds mensenheugenis een geweldige strijd tussen de geslachten, een strijd op leven en dood. De man heeft zich in vrijwel alle culturen eeuwenlang boven de vrouw geplaatst en heeft met behulp van religie en politiek – Kerk en Staat – haar recht op vrijheid en onafhankelijkheid met list, bedrog en geweld onderdrukt. En hoewel er in de rijke Westerse wereld dankzij de Seksuele Revolutie veel tussen mannen en vrouwen is veranderd, ook door veranderde wetgeving, kan niemand ontkennen dat talloos veel miljoenen vrouwen in pure slavernij leven en geen enkel recht op vrijheid tegemoet kunnen zien.
…..Om te kunnen ontdekken wat het Grote Geheim is van de vrouw, is het van belang om stil te staan bij het Grote Geheim van de man, te weten zijn diepgewortelde gevoel van minderwaardigheid ten opzichte van de vrouw. Waar komt dat toch vandaan? Zou het soms te danken zijn aan de oerkracht van een vrouw, tot uiting komend in haar vermogen om bij een sexuele gemeenschap meerdere orgasmes te beleven? Terwijl de meeste mannen dat onmogelijk kunnen evenaren! Worden misschien daarom in talrijke culturen de meisjes zo opgevoed dat ze geen orgasme zullen kennen? Om zwanger te worden is er immers geen orgasme nodig. En waaraan danken we de vrouwenbesnijdenis zoals die vandaag nog in veel landen voorkomt? Of de weduweverbranding? Of andere ronduit mensonterende gebruiken in talloze gemeenschappen wereldwijd, die primair de vrouw bestraffen voor haar vrouw-zijn?
De Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung , een van de grondleggers van de psychoanalyse, kwam tot het inzicht dat elke man een vrouwelijk innerlijk heeft, die hij anima noemt, en elke vrouw een mannelijk innerlijk, animus. De anima en de animus zijn onbewuste krachten, die een man en een vrouw in zichzelf tot ontplooiing kunnen brengen, om daarmee hun liefdesrelatie te
versterken. Om het andere geslacht in zijn anders-zijn werkelijk te kunnen aanvoelen en begrijpen, is het volgens Jung noodzakelijk dat we onze innerlijke contra-geslachtelijkheid ontwikkelen. Zodat we daarmee in staat zullen zijn om onze partner in al haar eigenheid te kunnen herkennen en van haar gaan houden zoals ze is. Anders blijven we als mensen in gevecht met onze eigen soort, onder de noemer van l.i.e.f.d.e. of huwelijk, zonder er bij stil te staan dat we daarmee onszelf degraderen tot de soort met de minste intelligentie.
…..HET Grote Geheim van de vrouw is dat zij na al die eeuwenlange onderdrukking van mannen niet langer geloof kan hechten aan de woorden van een man. Waar heeft zij een man eigenlijk voor nodig? Zij luistert nog graag naar James Brown die zingt: “It’s a man’s world…but it would be nothing without a woman!” En toch knaagt aan haar het besef dat er iets moet veranderen, maar zij durft het
nog niet hardop te zeggen…
[Tweede aflevering van mijn Pim de la Parra’s column “Hallo Paramaribo!”, verschenen in het katern Mens & Maatschappij van dagblad De Ware Tijd van zaterdag 27 september 2014.]
RSS
Facebook
Twitter
