Het demasqué van de witte mens
door Xandra Schutte
De stille plantage is de eerste Nederlandse roman met de slavernij als thema. Maar het boek van Albert Helman is geen pamflet tegen het houden van slaven.
Planten die over planten groeien, bomen die nieuwe bomen overschaduwen, het gekwetter van kleine vogels, die niet worden opgeschrikt door mensenstemmen, jonge apen die buitelen van plezier, klaterend water en paradijsvogels die met jonge eekhoorns spelen onder een strakke blauwe lucht – ziedaar het beeld van het oerwoud dat Albert Helman in een paar zinnen schetst op de eerste bladzijde van De stille plantage. Het beeld is te mooi om waar te zijn. En dat beseft Helman ook, want dit is geen bestaand oerwoud, het staat los van de mens, is door geen mens waargenomen, het is pure verbeelding. Ooit lag in deze wildernis de stille plantage, ver weg van de stad. Oerwoud en wildernis hebben de onverbiddelijke neiging te verworden tot woestenij, en dat is precies wat is gebeurd met de stille plantage: die is verzwolgen door de natuur.
Lees hier verder in De Groene Amsterdammer, 22 juli 2020 , nr. 30
Er is nu ook – gratis – een docentenhandleiding bij de nieuwe uitgave van De stille plantage beschikbaar. Neem daarover contact op met marketing@aup.nl
RSS
Facebook
Twitter
