blog | werkgroep caraïbische letteren

Het cultureel erfgoed van Nilda Pinto

door Aart G. Broek

Op 12 december 1918 – vandaag honderd jaar geleden – beviel Henriette de Windt van haar dochter Nilda Maria. Aan haar vader Samuel Jesurun Pinto zou Nilda geen herinneringen bewaren, want hij overleed enkele maanden voor zij werd geboren. Ze kreeg een rooms-katholieke opvoeding en zou met haar zang- en vertelkwaliteiten een rol van belang spelen. Dat gebeurde aanvankelijk binnen een opmerkelijk missionair offensief.

Liederenbundel Bam Canta van Nilda Pinto verscheen in 1948

Liederenbundel Bam Canta van Nilda Pinto verscheen in 1948

Nilda groeide op in een tijd dat het eilandelijk samenleven een enorme ontwikkeling en vele veranderingen doormaakte. Die werden aangezwengeld door de beslissing van de Koninklijke/Shell groep om een olieraffinaderij te bouwen op terreinen die grensden aan de Sint-Annabaai, de natuurlijke haven van het eiland. De komst van de raffinaderij – tussen 1915 en 1918 – veranderde de Curaçaose samenleving in twee, drie decennia van een agrarisch-commerciële in een modern kapitalistische en geïndustrialiseerde samenleving.

Nilda Jesurun Pinto - foto archief familie Geerdink - archief familie Geerdink

Nilda Jesurun Pinto – foto archief familie Geerdink – archief familie Geerdink

De raffinaderij breidde zich uit en werd al snel de spil van de Curaçaose economie. Zij trok duizenden Caraïbische arbeiders en honderden goed opgeleide, Nederlandse witteboordenwerknemers naar het eiland. De eilandbevolking groeide enorm: van 33.677 in 1915 naar 55.463 in 1935. De economische bloei vergrootte de sociale mobiliteit en veranderde zodoende de sociale structuur die terugging tot de dagen van de slavernij. Ook de bestaande, vrij beperkte scala van ideeën, idealen, normen, waarden en levensstijlen veranderde en verbreedde zich. Nieuwe opvattingen werden bereikbaar en begerenswaardig voor de Afro-Antilliaanse bevolking die zich tot dan toe vrij strikt had moeten houden aan het bestaan­de ‘aanbod’ van rooms-katholieke snit.

Ernesto Petronia, geboren in 1916 en decennia later premier van de Antillen, herinnerde zich de rooms-katholieke vorming die hij – en met hem duizenden anderen – kreeg. ‘Ja, de missie heeft bijzonder veel voor ons gedaan. Je moet er niet aan denken wat er van ons terecht zou zijn gekomen wanneer de fraters er niet geweest waren om ons te onderwijzen. Katholiek zijn betekende echter wel dat je vierentwintig uur per dag moest leven overeenkomstig de katholieke geloofsregels. Iedere handeling dien­de in het teken van het katholicisme te staan. Er werd je een gedragspatroon bijgebracht.’

Ontleend aan Antilliaans Dagblad, 12 december 2018; lees hier het artikel.

on 12.12.2018 at 15:35
Tags:

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter