Herman Hennink Monkau – Schubert in de Palmentuin
Zondagmorgen vroeg, behalve de geluiden van de natuur heerst de stilte op de veranda van het oude plantershuis in Uitvlucht. Eindelijk, na jaren ben ik terug op de plek waar granm´ma Sarah haar kleinzoon vertrouwd maakte met de ondeugende streken van Anansi. Het heeft langer geduurd dan gedacht, veel te lang, de vervulling van een vaak terugkerende droom. Om als een jongen van Frimangron met blote voeten in veterloze gympen te genieten van een rijpe manja. Hoe gunstig zijn de goden me deze morgen gezind. Met een zachte plof viel de vrucht een paar minuten geleden als manna in de tuin. Geboeid door de vorm, de kleuren van het fluwelig rood en Veronese groen die zich mengen, aarzel ik om mijn tanden in de schil te zetten. De dag beginnen met het schenden van de natuur? Het onverwacht openen van de schuifdeuren die de veranda scheiden van de grote kamer onderbreekt de gedachten. Aletta, mijn stuurse hospita, doet haar intrede en kondigt onverwacht bezoek aan. Een achterdochtige blik en de gefronste wenkbrauwen onder strak gevlochten uitstaande rastavlechtjes vallen me ten deel. Sinds de amoureuze escapades met haar zus, jaren geleden, heb ik het bij haar verbruid. Nog klinkt de beschuldigende toon van haar stem me in de oren: ‘Hendrik, ze melden me dat je de liefde met mijn zus Esther hebt bedreven. Valt dat soms ook onder ontwikkelingshulp?
[begin van het verhaal ‘Schubert in de Palmentuin’, opgenomen in de bundel Voor mij ben je hier; verhalen van de jongste generatie Surinaamse schrijvers. Red. Michiel van Kempen. Amsterdam: Meulenhoff, 2010, ISBN 978 90 290 8679 0]
RSS
Facebook
Twitter
Graag meer leesvoer van dhr. Hennink Monkau, ooit columnist bij Het Parool en vertolker van vocale jazz (o.a. “Fascinatin’ Rythm”).
Ed
Correctie,
De hierboven aangehaalde vocalist heet Marius
Monkau, en is familie van deze schrijver.
M’n excuses aan beide heren.