Herinneringen aan Els Moor (II)
Van de redactie van de Ware Tijd Literair
Na het heengaan van collega-redactielid, onze inspirator Els Moor hebben wij enorm veel reacties binnengekregen die voor plaatsing op deze pagina in aanmerking komen, zoveel zelfs dat we nu een tweede pagina aan haar wijden. Er is zelfs voldoende voor nog een herinneringspagina volgende week 2 april. Daarna neemt de redactie even een break om alles op een rijtje te zetten en te overleggen hoe we zonder Els de literaire pagina zullen voortzetten. Wij danken iedereen voor de prachtige bijdragen, waarin herinneringen aan Els zo mooi worden verwoord!
Els Moor
De reizigster vertrok vroeg.
Toen het overal nog stil was en donker.
Het licht van de zon was nog ver.
Ze reisde zonder bagage omdat ze al haar belangrijke dingen voor ons achterliet: haar eenvoud en haar bescheidenheid, maar vooral: haar koffer vol kennis over literatuur, veel te zwaar om mee te nemen.
Wat mij altijd zal bijblijven is haar uitspraak:
‘Niet jij bent belangrijk, maar dat wat je schrijft’.
Hoewel ze in de vroege ochtend vertrok, zal het niet lang geduurd hebben voor ze de opgaande zon van een nieuwe dag heeft mogen zien. Moge die nieuwe dag haar nieuwe krachten geven om door te gaan waarmee ze in dit leven voor velen iets heeft betekend.
Tranga uma, waka nanga krakti!
Cobi Pengel
De Ware Tijd, 12 maart 2016
****
Gepassioneerd, eigenzinnig, bedreven, kwalitatief veeleisend, kranig, sterk, toch wel een vrouw naar mijn eigen hart. Een Nederlandse met een Surinaamse ziel en een ‘wroko bakru’ van zo heb je me niet.
Weinigen kunnen doorwerken als ze ziek zijn, maar u had de optie. Het bleek uw houvast.
Het gaf ook mij de kracht om door te zetten. Moeilijk te begrijpen… en toch begreep ik u.
Zo kritisch als u ervaren werd, zo eenvoudig en lief was u ook weer.
Els, yu kanto ma yu de ete!
Het was een genoegen om met u te werken. Cheers!… waar u ook bent…
Mirella Klas
****
Ik had een persoonlijke, bijzondere band met Els. Ik ben haar collega geweest op het SPI gedurende 17 jaren. Na jaren kwam ik haar weer tegen op het kinderboekenfestival, en ze was blij om me weer te zien. Na gesprekken zag ik dat ze veel belangstelling had voor met name kinderboeken. Ik typte toen een verhaal in en maakte een print voor haar om te lezen. Dat deed ze ook en zei: mooi verhaal, maar nog niet goed genoeg om uit te geven. Ik bracht de correcties aan en elke keer met veel kritische opmerkingen gingen we verder totdat ze tevreden was. Mijn eerste kinderboek, Teddy en Beertje werd een groot succes. Zo werd Els mijn kritische lezer bij alle volgende boeken. Elke lezer richt zich op andere zaken, en zo was Els meer taalkundig, motiverend, met opbouwende kritiek bezig. Steeds aanmoedigen om door te gaan; dat was haar stijl. Ik kwam na dit boek tot 7 kinderboeken. Ze was zo onder de indruk van een van mijn boeken dat ze zelfs sponsors had gezocht voor het boek, Kleuren in de Natuur, zodat kinderen van Kwamalasamutu, waar ze regelmatig kwam, en van Matoekoe, ook van dit boek konden genieten. Bij dit boek merkte ze een foto van haar lievelingshond op de voorpagina, wat haar heel blij maakte. Zo heb ik samen met Els kunnen werken aan kinderboekjes voor onze kinderen. Dank je wel Els, ik heb dat gedurende je ziekte moeten missen en dat zal ook in de toekomst zo zijn, maar rust zacht en je zal zeker je loon krijgen voor al je goede werken!
Nowilia Sabajo
Els Moor op het Kinderboekenfestival Coronie 2008
RSS
Facebook
Twitter
