Helmans Het eind van de kaart na vier decennia heruitgegeven
Op 26 april j.l. verscheen – na 39 jaar – de heruitgave van misschien wel het mooiste boek van Helman, Het eind van de kaart. Albert Helman (Lou Lichtveld) schreef dit reisjournaal in 1955, maar het boek zou pas 25 jaar later in 1980 verschijnen in de prestigieuze reeks egodocumenten Privé-Domein van Uitgeverij De Arbeiderspers. Sindsdien werd het nooit meer herdrukt. Uitgeverij In de Knipscheer, Helmans laatste uitgever vanaf 1990 tot aan zijn dood in 1996, maakt nu dit boek, tegenwoordig beschouwd als een van diens allerbeste en leesbaar gebleven boeken, opnieuw beschikbaar en voegt er een verhelderend Nawoord aan toe van Helmans biograaf prof. dr. Michiel van Kempen.
In 1955 waren hele stukken van de kaart van Suriname nog wit, oningevuld, onbekend, behalve in het hoofd van de bewoners van het diepe binnenland: inheemsen (Indianen) en marrons (nakomelingen van slaven die eeuwen geleden de plantages ontvlucht waren). Mensen die het binnenland in kaart probeerden te brengen, waren dus werkelijk pioniers, en Helman trok er ook zelf op uit hen aan het werk te zien, verkenningen die hij neerlegde in een tiental verhalen die later in Verdwenen wereld (1990) werden gebundeld. Maar bovenal is Het eind van de kaart een verkenning van zijn eigen psyche en zijn eigen fysieke onvolkomenheid in een omgeving waar hij is overgeleverd aan anderen. Helman laat zijn cynisme varen en geeft zich over aan ‘de magie van het oerland’.
Michiel van Kempen (rechts) biedt het eerste exemplaar van de herdruk aan aan Helmans kleinzoon Flip van Vliet, die het nieuwe omslag ontwierp. Vrijdag 26 april 2019, Amsterdam, Universiteitsbibliotheek. Foto © Bert Reinders
Flip van Vliet. Foto © Bert Reinders
Albert Helman
Het eind van de kaart
reisverslag
nawoord Michiel van Kempen
gebrocheerd in omslag met flappen,
254 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-760-5
oorspronkelijke uitgave 1980
heruitgave 2019
RSS
Facebook
Twitter
