blog | werkgroep caraïbische letteren

Harold Simson – Code zwart

Code zwart

Ze heeft geen trek
in de contactloos bezorgde maaltijd
Wel in het uitblazen van een rooksliert
In BC had je haar in deze zone nooit gezien
Somber zijn haar gedachten aan een uitpuilende hal
In witte crisis is code zwart
Het vooruitzicht trekt vocht over haar wangen
In haar hoofd galmen verscheidene klaagzangen

In de cohort herkent zij de overbuurman
Dagen terug waande hij zich in blotesnoetenland
Hij en zijn jeugdige bubbel,
zogenaamd uit cockdown
Tijdens een uitbundig schijt-aan-coronafeest
gedroeg de antivirocraat
zich tegenover een balkonpolitie
als een ongetemd beest

Als hij zich nu, bij vlagen, 
zijn eigen drive-by-uitvaart inbeeldt,
worden boostboxen om de haverklap  besteld
via de ene na de andere boodschappenstudent
De contacttracer die clusters opspoort
krijgt uit meneer geen zinnig woord
De zijlijnwetenschapper is nu angstig stil
Adembenemend zegt hij vaarwel aan zijn Wuhanontkenning

Fel is zijn huisonthamsterende coroma
Ze vraagt via de i-padzuster:
“mag hij aan de beademing, in plaats van een bejaarde of zo… 
desnoods in een kunstmatige coma?”

Aan de andere kant van de hal,
met een flinke lokdown  over zijn mascne,
ligt de huidhongerige zeventigplusser
Over hoe de thuizenaar hier is beland, heeft thuiszorg nog geen idee.
Ooit een hardwerkende burger,
met een respectabele staat van dienst
Zonder de huidige ongemakken
haalt deze beschermer van de jeugd  best 110

Wanneer ze de rookwalm verlaat
worstelt zij nog steeds
– onwennig in haar goddelijke rol –
hoofd en hart op één lijn te krijgen
Dan roept ze de i-padzuster voor de laatste keer naar het bed
Houdt zich in bij het horen van gesnik;
haar emoties zijn goed verborgen
Achter meervoudige maskers bloeien haar zorgen

Prevelend bedankt ze hem
voor zijn bijdrage aan de groei van generaties
Ze raakt verward in haar schietgebed
als zij zijn hoop ontademt in een snelle actie

Als een robot werkt ze door
Snakkend naar lucht totdat de dienst erop zit
De contactloos bezorgde maaltijd
maakt dan in de ton een superharde landing

Onderweg naar huis rijdt ze langs
een protest daar 
en toch nog een youth party hier
Morgen weet ze zeker wie de kroon het beste siert

[maart 2021; eerder verschenen in de Ware Tijd Literair, 17 april 2021]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter