blog | werkgroep caraïbische letteren

Gwamugindi Mwakipesile – De Dood

De dood schept mij geen angst
Het leven, zijn leegten die duren toch het langst?

Wat weten de doden, anders dan de dood?

En wat anders weten de levenden dan haat, huichelarij en minachting?

Zeg mij wat de doden ooit met u hebben gedaan?

Zijn het niet de levenden die een eind willen maken aan uw bestaan?

Alleen een klein groepje van de zogenaamd ‘levenden’ regeert, of niet?
Democratie zeggen ze
Een grote illusie! zeg ik je.
Verblindend!
Roem, macht, en geld zijn hun goden.
Was het niet ‘recht en waarheid’ dat ze toentertijd beloofden?

Ironisch, is het niet?
Een rechtstaat die de strijders voor gerechtigheid, niet eert, niet herdenkt…
maar vergeet en criminaliseert.
Alles wordt omvergeworpen,
waarvoor?
Voor ontwikkeling? Voor verwerking?
De grootste onzin!
Trias politica betekent tegenwoordig: egoïsme, eigenbelang en zelfbehoud.
Als we alles met een beetje geld en macht kunnen betalen,
waar is het recht dan te halen?
Moet ik betalen?
vriend als ik moet betalen, zeg me dan wat het kost
Wat is de prijs voor de waarheid?
Zeg mij, wat is de prijs voor gerechtigheid?
Is het m’n hart?
Is het bloed?

Want als het m’n hart is? Dan zal ik niet schromen alles te geven
Is het bloed? Dan zal ik zonder angst mijn leven riskeren

ik zal strijden!
Want het is recht en waarheid maken vrij, al betekent het sterven!
Sterven voor gerechtigheid.
Ik ben niet bang!
De dood schept mij geen angst,

Hypocrieten, moordenaars, huichelaars en bedriegers
die doen mij sidderen van angst
Maar bij de doden heerst er eerlijkheid! Na de dood heerst er recht!
Bij de levenden? Daar heb je de koning, hij die het minst doet en het meeste zegt!

Illusies, zeg ik je!
Ze voeden leugens, om de honger naar al wat goed is te stillen.
Ik kauw, ik slik, maar ik proef het niet!
Mij pakken ze niet!

Dus nee, de dood, de dood schept mij geen angst!
Het is de pijn om tussen de onrechtvaardigen te leven,
dat maakt mij het bangst.
 .
[Op 8 december werd in Fort Zeelandia herdacht dat dertig jaar geleden daar de Decembermoorden plaatsvonden. Bovenstaand gedicht is geschreven door Gwamugindi Mwakipesile, dochter van een Afrikaanse vader en een Surinaamse moeder. Het werd op indrukwekkende wijze voorgedragen door Kevin Klein, begeleid op apinti door Shelby Demmererer.]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter