Getuige
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Steeds weer hetzelfde ritueel.
De militair roept naar beneden, in het trapgat, in de rechtszaal : “Verdachte Bouterse aanwezig?”
En van beneden roept een stem steevast: “Niet aanwezig!”
De zitting vangt aan met de aanwezige getuigen.
Lilian Gonçalves-Ho Kang You staat rechtop en zelfverzekerd in de getuigenbank. Ze legt de eed af, nadat zij zich heeft geidentificeerd. Een klein grijsharig vrouwtje.
Ik zie haar in gedachten nog als een schattig klein Chinees meisje met pijpekrullen in een konijnenpakje op een van onze balletvoorstellingen. Nu staat zij daar als een oudere vrouw met een droevige levensloop.
Haar broer Milton, die in Utrecht onze buurman was, werd in zijn huis in Suriname vermoord. Dit werd nooit opgehelderd.
En op 8 december 1982 werd haar man Kenneth Gonçalves die een neef was van onze buren, samen met 15 anderen opgepakt, mishandeld en vermoord.
Hoeveel leed kun je als vrouw verdragen.
Zij hield stand en jaarlijks hoorde ik haar op de herdenking haar verhaal houden.
Haar stem verried de emotie die zij voelde. Maar dapper ging zij door.
Nu leest zij een tiental brieven voor, die Kenneth en de andere organisaties als de Moederbond aan de legerleider schreven met het verzoek om een dialoog, een vreedzaam overleg teneinde de democratische ordening in Suriname te herstellen.
Er kwam nimmer antwoord op. Tot slot werden alle betrokkenen uitgeroeid. Zo laf was het militaire gezag onder Bouterse. Zo laf is hij tot vandaag nog, dat hij de rechtszaal niet durft te betreden Onder het mom van onverschilligheid blijft hij weg.
Zij staat daar rustig, neemt de tijd, drinkt een slokje water, vraagt beleefd aan de rechter of zij verder mag gaan. Bij het verhoor klinken haar emoties door. Het is een schrijnend verhaal van een jonge vrouw, die haar man abrupt heeft moeten missen, zonder afscheid te kunnen nemen, met haar jonge dochter van drieëneenhalf.
De tranen springen in mijn ogen.
De advocaat van Bouterse, mr. Kanhai, stelt voor de vorm nog wat vragen. Of zij wist van een samenzwering, of zij wist of Haakmat wel eens bij haar man kwam. Zelfverzekerd ontkent zij alles. Zij is sterk, dit kleine vrouwtje. Zij is verrast als zij mij ziet. Ik omhels haar en zeg dat ik diep onder de indruk ben.
Kenneth zou trots op haar zijn.
cat, 16/2 2010
RSS
Facebook
Twitter
Ontroerend. Cat, je verwoord goed hoe wij over Lilain denken en voelen. Tangi!
Graag meer van zulke persoonlijke verslagen over deze belangrijke rechtszaak. Komt er al schot in de zaak, is er al enige helderheid?
Dapper zijn de mensen die naar buiten durven treden.