Gekke argumenten om Astrid Roemer de P.C. Hooftprijs te geven
door Gertjan van Schoonhoven
Opmerkelijke jurykeuzes horen nu eenmaal bij een prijs. Zorgelijk wordt het als de jury niet-literaire argumenten zwaar meeweegt.
Roemer is een zintuiglijke veelschrijver. Foto © Filip Claus
Astrid Roemer krijgt in mei de P.C. Hooftprijs 2016 voor verhalend proza. Dat is een mijlpaal: Roemer is de eerste Surinaamse schrijver die deze prestigieuze literaire prijs wint. Of dit literair terecht is, zal de deskundigen nog wel even bezighouden. Een radiodebatje kort na de bekendmaking half december, ontaardde in een bizar hoorspel van drie critici die hun verbijstering slecht konden verbergen.
Roemer is dus een omstreden keuze – zeker als je weet dat zelfs een erkende grootheid als Jeroen Brouwers de prijs nog niet kreeg. Daar komt bij dat Roemer een zintuiglijke veelschrijver is, die bijzondere (‘mooi’ is het woord niet) boeken op haar naam heeft – zoals haar Surinaamse trilogie – maar ook veel ondoorgrondelijks en gruwelijke zinnen.
Scherp
Nou horen gekke jurykeuzes bij een prijs. De allereerste winnaar – jonkvrouw Amoene van Haersolte – kent ook niemand meer. Wel zorgelijk is dat de jury niet-literaire argumenten zo zwaar meeweegt.
Roemer krijgt de prijs omdat de Surinaamse geschiedenis ‘onlosmakelijk met ons land is verbonden’ én wegens haar ‘politieke engagement’ en ‘scherpe en relevante interventies in het publieke debat’. Tja. Als dit soort activistische kul leidend wordt voor de P.C. Hooftprijs, kun je hem net zo goed elk jaar aan Anja Meulenbelt geven.
Gertjan van Schoonhoven (1961) is sinds augustus 2004 chef van de redactie Nederland van Elsevier.
[van Elsevier, 9 januari 2016]
RSS
Facebook
Twitter
Reactie van Anja Meulenbelt op Facebook:
Het lijfblad voor reactionaire witte mannen Elsevier, vindt het maar raar dat de PC Hooftprijs naar Astrid Roemer is gegaan : “Als dit soort activistische kul leidend wordt voor de P.C. Hooftprijs, kun je hem net zo goed elk jaar aan Anja Meulenbelt geven.” Goed idee, jongens. Ik deel de poet wel met Astrid.
Je kon erop wachten..