Festival di Teatro Kultural i históriko III 2021
In Teatro Aula, te Habaai
door Diana Lebacs
In een land waar sinds de vorige eeuw de nationale ruïne prijkt, ooit Centro Pro Arte geheten, en die er bij staat als het visitekaartje ter promotie tot ‘geen cultuur’; in een land waar met moeiteloze onverschilligheid het werk van bevlogen theatermensen voor Teatro La Tentashon en Teatro Luna Blou tot een stukje bouwval vervalt; in een land waar aan de ingang van de haven, de poort tot de internationale wereld en het toerisme, een roestig stilleven van buizen, hoge pijpen en opslagtanks iedereen uitdaagt met de boodschap dat stilstand, afwachten en de tijd rekken met besluiteloosheid het hoogste goed is; in een land zonder een Dienst Cultuur, een Kas di Kultura die zichzelf om zeep heeft geholpen na een bloeiende groei sinds de culturele opleving in de zeventiger jaren, echter door jaren van minzame automutilatie met geen mogelijkheid meer van de grond te krijgen is, gebeurde er enkele weken voor kerst en de jaarwisseling naar 2022, iets fantastisch.
Na twee jaar lang werken in een tijd van pandemie, lockdowns, spanningen, tweedeling in de maatschappij over wel of niet vaccineren en nog veel meer ongemak, voerden 21 theatergezelschappen een theaterstuk op in het kader van het derde Cultureel-Historisch Theaterfestival onder leiding van Rudolf Crispulo en Gibi Bacilio.
Het eerste festival was in 1988, en het tweede, 7 jaar later in 1995. 26 jaar later, in 2019 werden met hernieuwde ijver groepen benaderd om stukken te schrijven en te maken. Het Festival zou plaatsvinden in Teatro Luna Blou voor een grootse opleving. Covid-19 maakte hier echter een einde aan. Er zat niets anders op dan een andere manier van optreden te bedenken; het vuur in de aderen van de 21 theatergroepen, bestaande uit deelnemers van alle leeftijden, was reeds aangewakkerd en kon niet meer gedoofd worden. Het waren twee jaren van wikken en wegen met alle zekerheden en onzekerheden van dien. De organisatie APKI die tekent voor het festival benaderde de twee televisiestations TeleCuraçao en TVDirect voor technische medewerking om het festival toch te kunnen presenteren. Dit keer voor het hele land, op de beeldbuis.
.
.
Deze benadering toonde zich bij nader inzien, een ongekend succes. Gelukkig was daar de historische Aula in het bejaardentehuis Habaai dat van oudsher had gediend als de plek voor kunstevenementen en theatervoorstellingen. Aula, bekend om haar fantastische akoestiek, was ideaal als opnameplek.
Twee volle weekenden werd Curaçao verrast met 21 stukken, zo gevarieerd van inhoud en vormgeving, dat theaterkenners ervan stonden te kijken. Waar kwam dit uit voort? Welke driving force was de lokale kunstenaars decennia lang blijven voeden om anno 2021 met deze producties van klasse op de beeldbuis te komen? Stukken, die in eerste instantie bestemd waren voor op de planken? Het is de moeite waard om aan deze stille maar ontegenzeggelijk creatieve, stuiterende veerkracht en ontwikkeling van de talentvolle kant van het anders zo rauwe Curaçao een onderzoek te wijden. Een felicitatie aan het hele productieteam is dan ook op zijn plaats. In totaal namen 200 mensen, van in de organisatie tot en met de acteurs, deel aan dit hele creatieve proces. Chapeau!
RSS
Facebook
Twitter
