blog | werkgroep caraïbische letteren

Erotische vertellingen uit de slavernijtijd (1)

Hillewiesje en Harold

door Rachel Gefferie

Slavernij wordt vaak geassocieerd met pijn, onderdrukking, mens onterende behandelingen, verkrachting. Toen ik de odo’s (spreekwoorden) begon te bestuderen om een andere kijk te krijgen op het leven van de tot slaaf gemaakten in Suriname, proefde ik duidelijk in tal van deze odo’s een vleugje erotiek. Eén met een dikke vette knipoog naar intens, gepassioneerd en vooral ongedwongen seksueel genot.

Ik wil mij niet slechts associëren met een slavernijverleden van haat, verdriet en pijn. Zoals een bekend Surinaams gezegde klinkt: A no e tyari musye go na Parijs. Mijn verhalen zijn daarom geïnspireerd door de wijze waarop de tot slaaf gemaakten onderling zeer inventief een dynamische levenswijze wisten te ontwikkelen. Verhalen die spreken van passie, hartstocht, liefde en erotiek. Rondom deze bestaande odo’s fantaseer ik het verhaal. Dus, ben je into some fantasy and insights over dit soort van erotiek, get into my stories en trakteer je verbeelding op een beetje pittigheid en ondeugendheid.


Albert Roessingh (Lelydorp, Suriname), Naakt

Dit verhaal gaat over de zonen van misi Hebronia. Den moy boy fu Dada, werden ze genoemd. Misi Hebronia was een stevig gebouwde vrouw. Hiepsie! Ondanks of misschien juist vanwege dit postuur had zij geen gebrek aan aandacht van het mannelijke EN het vrouwelijk geslacht. Misi Hebronia snoepte graag van beide kanten. Zes knappe jongens had ze, bijna op het goddelijke af. De jongens waren stuk voor stuk gezegend met een lijf om bij weg te zwijmelen. Lang, slank, billen rond en strak. Hun gespierde romp vloeiend overlopend in een perfecte ‘v’, de hof naar het hemels paradijs. Het was een serieuze wedijver onder het vrouwelijk geslacht. Jong en oud droomde van een vurig liefdesavontuur met tenminste één van de jongens, het liefst alle zes. Deze hadden absoluut geen moeite met de wedijver. Trouwens, de barometer van hun libido dreigde voortdurend level 10 te overschrijden.

Hillewiesje, de dochter van vrouw Tine, hoorde van de wilde verhalen over het libido van de jongens. Timide als ze was bracht dit haar in verlegenheid. Maar heel stiekem raakte ze ook erg opgewonden van de zinnenprikkelende details van deze verhalen. Het stimuleerde haar fantasie en ze verbeeldde zich de heftige gepassioneerde seks die, naar horen zeggen, elke vrouw rechtstreeks het hemels paradijs binnen bracht. Met hun slanke vingers op en in het heiligdom van de vrouw konden de jongens het vrouwelijk geslacht de meest wonderlijke noten laten zingen. De room liep daarbij volledig over uit het schedepotje. En dat moest slechts het voorspel heten. Ahummmmm. Feit was, Hillewiesje vormde haar eigen fantasieën. Fantasieën die zich al gauw  ontwikkelden tot onbedwingbare lust. Hillewiesje had zelf nog geen idee dat heel binnenkort haar fantasieën wel degelijk werkelijkheid zouden worden. Ze kon dit ook moeilijk verwachten, want de verhalen deden de ronde dat de jongens een voorliefde hadden voor voluptueuze vrouwen. En voluptueus was Hillewiesje niet. Wel had ze van die volle, ronde borsten die altijd strakgespannen zaten in haar kimono.

Het was zaterdagochtend. Marktdag aan de Heiligenweg. Hillewiesje moest voor haar moeder naar de markt. Vrouw Tine lustte een moy stampu okro brafu. En op de markt kon je de juiste sowtu meti bonyo, kraakbeen en oso fowru vinden om de soep compleet te maken. Terwijl Hillewiesje aan het onderhandelen was over de prijs van 1 pond kraakbeen zag ze Harold staan bij de marktstand verderop. Hij was de oudste van de zonen van Misi Hebronia. Harold spande de kroon als het om mannelijk schoon ging; een gevaarlijke combinatie van zachtmoedigheid en primitieve mannelijke kracht. Een uitstraling die deed vermoeden dat zijn slaapkamertactiek geheid fataal was voor het uithoudingsvermogen van zijn prooi.

Terwijl Hillewiesje hem steels van opzij bestudeerde, richtte Harold plots zijn blik recht op haar. Ogenschijnlijk nonchalant liep hij naar haar toe. Hillewiesje wist niet wat zij zag. Kwam hij echt haar richting uit? Ze moest zich vermannen. Ervoor zorgen dat ze zich niet direct blootgaf. Hillewiesje wist niet dat Harold al een tijdje een oogje op haar had. Het waren vooral die borsten die hem steeds weer fascineerden. Zo een rank figuur en dan met zulke volle, sappig uitziende  roodborstjes. Hij knoopte een gesprek aan met  Hillewiesje. Ze stond als vastgenageld aan de grond. Geen woord wist ze uit te brengen. Hoe was het toch mogelijk dat hij uitgerekend met haar wilde praten. Toen flitste het door haar hoofd: meisje, neem je kans! En met een zelfverzekerdheid waarvan zij niet eens wist dat ze die bezat begon ze te babbelen met Harold.

In de weken die volgden was uit het gebabbel al gauw een intense verhouding gegroeid. Overal zag je ze samen, flirtend, kussend. Die twee schenen niet van mekaar af te kunnen blijven. Iedereen keek verbaasd op en vroeg zich af wat Harold toch zag in Hillewiesje.

Vrouw Tine maakte zich met de dag meer zorgen om de reputatie van haar meisje en besloot de stoute schoenen aan te trekken en misi Hebronia aan te spreken over het gedrag van haar zoon. Niemand durfde Misi Hebronia tegen de haren te strijken. Met pittige en vlijmscherpe antwoorden wist ze elke tegenstander met de grond gelijk te maken. En toch waagde vrouw Tine het erop. Het ging immers om haar jongste dochter. Hillewiesje was veels te onschuldig en helemaal niet opgewassen tegen deze motjo pa van een Harold, dacht ze. Dus toen ze Misi Hebronia op straat tegenkwam hield ze die kordaat staande en sprak met hoge gebiedende toon. “Misi Hebronia jere dya; jouw zoon dien jij aan te spreken want hij valt mijn dochter Hillewiesje lastig.” Waarop Misi Hebronia een vlijmscherpe tyuri maakte en verachtelijk op de grond spuugde. Onverpakt gaf ze haar antwoord: “Ef’ mi lusu mi kakafowru, yu sa musu tap’ yu uma fowru.” Arme vrouw Tine wist zich geen houding met deze regelrechte belediging. Ze kon niet anders dan rechtsomkeert maken en snel de andere richting uitlopen. Weg van die sakasaka Misi Hebronia met haar kakafowru!

Intussen laaide het liefdesvuur tussen Hillewiesje en Harold steeds hoger op. Hillewiesje bloeide letterlijk op als een roos uit de knop. Toen vond Harold het tijd om zijn meisje in te wijden in de verslindende meeslepende geheimen van zijn liefdeskunst. De dag werd zorgvuldig door hem gepland. Het zou gebeuren in het huis van zijn moeder. Zijn broers werd voor die dag de toegang tot het huis ontzegd. Misi Hebronia zou niet thuis zijn. Zelf was zij in een liefdessage verwikkeld met een andere vrouw. Ze had schoon genoeg van al die mannen met hun streken. Zoals ze het zei: “Te deng eh bosi deng no e bosi nanga tongo, ma nanga tanda deng e beti.”

Hillewiesje wist dagen van tevoren dat het zou gebeuren. De in haar hoofd gevormde fantasieën namen met de dag in heftigheid toe. Op die dag was Hillewiesje slechts gekleed in een geraffineerd doorzichtig wit katoenen onderjurkje. Ze liep schoorvoetend naar hem toe. Harold, liggende in al zijn mannelijke glorie op het houten bed van zijn moeder, stak een hand uit en moedigde haar aan bij hem te komen liggen. Zacht tekenden haar nog nooit verkende rondingen zich af. De doorzichtige stof was perfect gekozen. Harold merkte hoe zijn ademhaling onregelmatiger werd. Hillewiesje ging gedwee naast hem op het bed liggen. Harold hees zich over haar heen met alle voorzichtigheid die met de eerste keer gepaard gaat. Toen was hij één met haar. Hillewiesje hield haar adem scherp in, ademde uit en voelde een ongekende sensatie door haar ranke lijf razen. Vanaf haar hoofdkruin tot haar kleinste teen voelde ze die verzengende hitte. Een ongekende lust nam bezit van haar. De opgekropte fantasieën kwamen tot leven en namen volledige controle over haar gezond verstand. Ze leken hun eigen leven te gaan leiden en voordat Harold het wist lag hij onder Hillewiesje. Een ongekend gevoel van onderwerping aan vrouwelijke dominantie overspoelde hem. Hij kon niet anders. Machteloze overgave aan dit sidderend vrouwelijke ‘geweld’ was het enige dat hij nog wilde. Hillewiesje leek wel een weerbarstige skwala die zich keer op keer over hem heen wierp. Een skwala die hem volledig opslokte. Het werd een spel van opslokken, terugtrekken, opslokken en terugtrekken… En Hillewiesje ging maar door, er leek geen eind aan te komen. Totdat ze eindelijk, volledig uitgeput naast hem neerplofte. Harold kon geen pap meer zeggen. Hillewiesje leek zich in een totaal andere wereld te bevinden. Terwijl Harold nog trachtte bij te komen van deze aanslag op zijn mannelijke kracht hoorde hij plots in gedachten de waarschuwende stem van zijn moeder: “Bobi na fu uma, ma te a bigi tumsi, a e kiri pikin.” Ze had getracht hem te waarschuwen voor de overduidelijke bezitterigheid van Hillewiesje. Harold had de wijze woorden van zijn moeder niet willen aanhoren. Nu, na deze ervaring vroeg hij zich af of de bobi’s van Hillewiesje misschien, heel misschien toch te groot waren voor hem. En toch, terugdenkend aan de ervaring van daarnet voelde hij het bloed weer stromen richting zijn nog steeds fier gespannen jongen. Hij voelde het bloed ruisen in zijn oren. Zijn hartslag en ademhaling namen een ongecontroleerd ritme aan. Dan maar de bigi bobi’s yere, dacht hij. En het meeslepende, energie-opzuigende en wild ritmische spel van de twee begon van voor af aan. Vergenoegd sloot Harold zijn ogen en dacht: Hillewiesje fu mi na moy fin’keti, ma a sabi fa fu tay mi bigi udu…


Wie is Rachel Gefferie?

Rachel Gefferie is een jonge Creoolse vrouw. Ze is geboren op 2 december 1978 in Wageningen (district Nickerie, Suriname) en is de dochter van Marion Gefferie-Blijd en George Gefferie.

Ze komt uit een gezin van vier meisjes van wie zij altijd degene is geweest die het creatief-avontuurlijke en meest uitdagende opzoekt, van de meest vreemde gerechten tot de meest uitzonderlijke tripjes.

Ze is gehuwd met Tjark Doorson en samen wonen ze nu reeds vijf jaar in Kent, Engeland.

Momenteel doet ze haar PhD in Sociale Anthropologie; in haar haar thesis richt zij zich op het leven van de Surinaamse Creool. Specifiek onderzoekt zij de wijze waarop de Surinaamse Creool systematisch gebruik maakt (bewust en onbewust) van ‘labels’ en zichzelf grenzen oplegt of die voor zichzelf verlegt om zijn Creool-zijn tot uiting te brengen. Met name tijdens vieringen en herdenkingen onderzoekt zij hoe deze labels en grenzen vorm krijgen.

De liefde voor schrijven begon reeds op tienjarige leeftijd met het behalen van de eerste prijs voor een opstelwedstrijd. Toen ze op 15-jarige leeftijd door de Koningin van de kotomisis, mevróuw Christine van Russel, werd geïntroduceerd in de wereld van de koto was de drang om meer te weten over het leven van de vrouw tijdens en na de slavernij geboren.

Op Facebook is ze een besloten groep gestart. In deze groep deelt ze haar eigen geschreven erotische tories. Deze tories zijn zelf-gefantaseerde verhalen met als inspiratie de odo’s, deel van het orale erfgoed van de Surinaamse Creolen.

Zoals ze dit avontuur van schrijven zelf beschrijft:

Toen ik hiermee begon vroeg ik mij af waarom ik juist uit de odo’s erotische inspiratie kreeg. Totdat Tante Christine Henar mij eens zei “Rachel wi e puru den na low!” Toen realiseerde ik mij; “Inderdaad, schrijven over de erotische avonturen van mijn totro’s [(over)grootuders] helpt om ze uit de rouw te halen.”

Ja, de verhalen zijn erotisch! Toch beschrijf ik bewust ook elementen die verwijzen naar de verhoudingen, gevolgen en gedragingen die systematisch het gevolg zijn geweest van mensonterende onderdrukking. Echter, in mijn verhalen laat ik herhaaldelijk zegevieren gevoelens en emoties die voor elk mens, ongeacht ras, status of huidskleur, doodnormaal zijn. Mijn verhalen moeten het besef teweeg brengen dat mijn totro’s ook gewoon mens waren. Gewoon mens zoals jij en ik!

Middels haar verhalen tracht zij het slavernijverleden vanuit een andere invalshoek te belichten. Een waarbij de tot slaaf gemaakten worden beschreven als mensen met natuurlijke gevoelens en behoeften voor lichamelijke en emotionele bevrediging. 

Serie Erotische vertellingen uit de slavernijtijd, vervolg nr. 2, nr. 3 en nr. 4 (klik)

22 comments to “Erotische vertellingen uit de slavernijtijd (1)”

  • Rachel……in één woord GEWELDIG.
    Michiel……ziet er erg mooi uit. Zo verleidelijk
    Rachel……toch nog wat meer woorden hoor: PROFICIAT met je debuut
    En wat ziet deze heerlijke er goed verzorgd super aantrekkelijk uit om direct twee keer te lezen
    Of juist laten voor een ‘….’ uurtje?
    Ik blijf je volgen

    • Lieve Nellie. Dit is allemaal aan jou te danken. Bigi grani voor jou mi lobi wan.

  • Ik bewonder je schrijftalent!! Ga zo door!

  • zonder voor- en achternaam wordt respons verwijderd [red.]

  • Always be yourself, express yourself, have faith in yourself and soon you will be the most successful writer in Surinam history…….. !!!

  • zonder voor- en achternaam wordt respons verwijderd [red.]

  • zonder voor- en achternaam wordt respons verwijderd [red.]

    • Grantangi mijn zus 🙏🏾

  • Super. Echt veel geleerd m.b.t de odo’s. Zou ook heel.graag willen weten welke gefferie jij bent. Ik kom ook uit die bloedlijn. (Moeder)

    • Wauwww interessant! Zouden we dan moeten uitzoeken. Stuur mij een mailtje op rrhg2@kent.uk

  • zonder voor- en achternaam wordt respons verwijderd [red.]

  • Heel mooi zus ga zo door ik kijk uit naar de volgende . I love it💕

  • Nou! Proficiat Rachel. Hele mooie Surinaamse Roman.
    En de Odo,s erbij! Geweldig.
    Zelf zou ik de odo,s niet begrijpen, maar in de context
    Waarin ze zijn gebruikt, snap ik ze helemaal.
    Ga zo door

  • Fantastisch!!!!proficiat.
    Het laat ons te leren uit het verleden en met een postieve blik te kijken naar de toekomst.
    Succes en nog vele na deze.
    Lydia.

  • Geweldig…! Echt verleidelijke fantasie!

  • Wat goed geschreven,je bent een geweldige verhalenverteller en je geeft het verleden een beeld, een geluid, een geur, een gevoel. Je geeft de mensen dimensie en gezicht. En het is gewoon leuk om te lezen, grote glimlach!

  • Wauw, prachtig en we kijken uit naar het volgend verhaal. Talentvolle Sranan Uma!!!

  • Zeer bekwaam mevrouw Gefferie,

    Ik heb heel veel gelezen van af het alfabet mij is bij gebracht. Ik ben van het jaar 1953.
    Ik heb nimmer zo bijzonder genoten van hetgeen u ons heeft aangereikt. Wat een duidelijke
    nauwkeurige representatie, zonder enig vulgair verslag. Deel 2, zal ik stevig omarmen
    met een stevige brassa. U bent niet alleen een talentvolle schrijfster,maar tevens een
    aangeboren wijze vrouw. Het is best gedurfd, om zo open en vrij over dit onderwerp te
    rapporteren. Moet kunnen anno 2020. Ik ben ook een geboren Surinamer, en vroeg mij
    dikwijls af, of er tijdens de slavernij niet veel wordt geschreven over plezierige momenten
    uit die periode. ( Het was natuurlijk geen fijne periode om als slaaf behandeld te worden)
    U heeft mij algehele voldoening gebracht bij het lezen van op waarheid beruste vertellingen.
    Moge de Schepper, u bijstaan met uw studie. Met dank voor uw inbreng, de hees S.Marhé.

  • FANTASTISCH! We want more! Bedankt hiervoor mevrouw Gefferie.

  • Hi Rachel, al die tijd ben je de dochter van Tante Marion! Ze is mijn moeder’s nicht en heeft ook jaren op Wageningen gewoond. Wi na famiri!

    Ik heb genoten! Inderdaad relateren we slavernij gelijk aan pijn en verdriet, maar deze mensen hadden ook gevoelens. Ook in de slavernij werden er liefdeskindjes geboren…

    I enjoyed it very much en kijk uit naar meer

    Lobi!

  • Superleuk! Ik blijf je volgen..

  • Mw Rachel,

    Toen ik de foto in de krant zag, dacht ik, ik ken deze dame. toen ik begon te lezen, herinnerde ik mij dat ik u met uw moeder had ontmoet.

    Na het artikel gelezen te hebben, werd ik nieuwsgierig naar het verhaal. Ik ben niet teleurgesteld.
    Ik zelf zou toch nooit de verbinding met de odo hebben gemaakt. Ik was echt helemaal enthousiast, omdat ik elk door Mw MacLeod uitgegeven boek heb gekocht en verslonden. Uw verhaal gaat dus verder dan wat zij frafra had verteld. Ga zo door, ik blijf u volgen en ben trots op u. hopelijk komt het in boekvorm uit. Veel succes. ik houd het in de gaten. Veel liefs van Lizette

4 Trackbacks/Pings

Your response at Denise Groenefelt

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter