blog | werkgroep caraïbische letteren

Emilio H. Davelaar – Luna Klá/Klare maan

Luna Klá

Luna kla, o Luna kla
i kontentu lo mi ta
Ku mi por gosa di bo
Maske ta un ratu so
Tur atardi ku mi mira
Kon mas grandi bo ta bira

Mi ta sinti un tormento
Di legría i di kontentu
Luna kla, bo klaridat
Ta dunami libertat
Di por hasi sosegá
Mi paseo tan gustá
Kuantu tristu pensamentu
No a kita mes momento
Ku m’a weta bo salida
Pa mi alma tan herida
Den anochi di fatiga
T’abo so ta mi amiga
Ora tur sa bandonámi
T’abo so ta kompañámi
Den tur pasonan amargo
Mi kier ta na bo enkargo
Pa mi gosa di dulsura
Den bo lusnan kla i puro

Twee schijngestalten van de maan. Foto Jessie Eastland (Wikipedia)

Klare Maan

Klare Maan, o klare Maan,
heel mijn hart zal sneller slaan
als je mij weer licht gaat geven,
ook al is het maar voor even
Elke avond, naar het past,
zie ik hoe je almaar wast,
voel ik hoe een storm in mij
me vrolijk maakt, vervuld en blij
Maantje, door jouw klare schijn,
kan ik vrij van binnen zijn
en heel rustig, zonder zorgen,
deze wandeling weer vervolgen
Hoeveel droefheid, pijn van leven,
heeft het moment niet opgeheven
dat ik keek naar je verschijnen
aan mijn ziel geplaagd door pijnen
Op zo’n avond vol verdriet
ben jíj het die mij vriendschap biedt
Verlaten, eenzaam, uitgeteld,
ben jíj het die mij vergezelt
Als droefenis bepaalt mijn tred,
belóóf me dat je op me let;
pas dán kan ik, verzaligd, zwichten
voor je zuivere, klare Lichten.

De oorspronkelijke tekst van Emilio Davelaar werd gepubliceerd in 1920 in de hybride spelling van toen. Muziek: Rudolf  Th. Palm. Vertaling/bewerking: Fred de Haas (2019).

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter