Een Palmpje voor Hirsch Ballin
Op vrijdag 25 september 2009 organiseert de Vereniging Antilliaans Netwerk een bijeenkomst met de minister van Justitie de heer Ernst Hirsch Ballin, bij welke gelegenheid een nieuwe dichtbundel van Walter Palm wordt gelanceerd.
Met de staatkundige vernieuwingen in het vooruitzicht zal minister Hirsch Ballin tijdens deze bijeenkomst spreken over de rol van het ministerie van Justitie op rijksniveau en de beoogde samenwerking tussen de ministeries van Justitie binnen het Koninkrijk na ontmanteling van de Nederlandse Antillen. In dit kader zal de minister specifiek aandacht besteden aan de aanwezige rehabilitatieprogramma’s ter bevordering van een goede terugkeer van veroordeelde Antilliaanse en Arubaanse delinquenten in de Nederlandse maatschappij. De minister zal tevens van de gelegenheid gebruik maken om loopbaanmogelijkheden bij het ministerie te belichten.
Moderator van de avond is Noraly Beyer, oud-redacteur en presentator van de Wereldomroep en het NOS Journaal.
Ook zal de Curaçaose dichter Walter Palm, die erelid is van de Vereniging Antilliaans Netwerk, op deze avond zijn nieuwe gedichtenbundel Sierlijke golven krullen van plezier presenteren. Hij zal enkele gedichten voordragen uit de bundel, die uit drie delen bestaat, namelijk “Curaçao”, “Curaçao in het hart van Den Haag” en “De vluchtige kus van de zwarte vlinder”.
Hierna zal Walter Palm de eerste exemplaren aanbieden aan minister Hirsch Ballin, John Leerdam als voorzitter van de Vaste Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, en de Gevolmachtigde Minister van de Nederlandse Antillen, Marcel van der Plank.
Lokatie: Muiderkerk (naast NiNsee)
Linnaeusstraat 37
1093 EG Amsterdam
Aanvang: 20:00 uur. Inloop vanaf 19:15 uur
Entree: Leden Antilliaans Netwerk 2009 gratis, Niet leden 10 euro p.p., studenten 5 euro (op vertoon van collegekaart)
Aanmelden via info@antilliaansnetwerk.nl
De nieuwe gedichtenbundel Sierlijke golven krullen van plezier verschijnt bij In de Knipscheer en zal deze avond te koop zijn en desgewenst door de auteur worden gesigneerd.
RSS
Facebook
Twitter
Naar mijn stellige mening zou John Leerdam geweerd moeten worden bij deze presentatie vanwege de denigrerende opmerkingen die hij heeft gemaakt over het teruggeven van koninklijke onderscheidingen door een aantal vooraanstaande Curaçao-enaars in januari van dit jaar. Ik heb daarover op 20 januari j.l. een Volkskrant-blog geschreven onder de titel “Het lintje”, of John Leerdam als Paladijn van Oranje, dat overigens ook is geplaatst in het Surinaamse avondblad De West.
Het comlete verhaal kunt u lezen op mijn blog, het slot van dit relaas geef ik onderstaand weer.
Wel degelijk een geest van neokolonialisme
Daar gaat Leerdam in de fout. Zielig? Niks zielig! Zoals ik ook al schreef in mijn VK-blog “Jammer genoeg hat-tie Boelie van Leeuwen niet gelezen” van 11 januari j.l. [volkskrantblog.nl/bericht/240627] zweeft de geest van het neokolonialisme –zelfs indien Hero Brinkman er niet bij was geweest– nog altijd in en boven de hoofden van de Nederlandse delegaties. Een houding van ‘nee jôh, dat doe je niet goed, doe het nu maar zoals wij het zeggen’. Eenzelfde houding als de Nederlanse politici ook na de Onafhankelijkheid van Suriname bleven etaleren tijdens alle contacten over de besteding van de Verdragsgelden. De Nederlanders weten zich na eeuwen van slavernij nog altijd niet aan te passen aan de gewijzigde verhoudingen en omstandigheden sinds de afschaffing ervan. Zoals ze bij 30 jaar onafhankelijkheid van Suriname een evaluatie uitbrachten onder de ambigue titel Lessons learned. Nee, dat gebaar van die zes prominente Antillianen is niet zielig, het is een teken aan de wand. Maar Nederland begrijpt dat teken niet, zelfs John Leerdam begrijpt dat niet – alhoewel híj beter zou moeten weten.
Leerdam verdedigt zijn visie alsvolgt: “Politieke opvattingen moeten in de politieke en publieke arena worden uitgevochten (hé, dit gebeurde toch in de publieke arena! RvdM), niet daarbuiten. Koninklijke onderscheidingen worden namens de koningin uitgereikt. De Nederlandse regering heeft eindelijk ingezien dat de Antillen een staatkundige fictie is. Terugsturen van het lintje is een belediging van haar en degenen die een gedecoreerde hebben voorgedragen. De lintjesregen vindt ieder jaar in het hele koninkrijk op dezelfde dag plaats. Het lintje is zo een van de kroonjuwelen van verbondenheid in het koninkrijk. Dit juweel verkwanselen uit politieke overwegingen betreur ik ten zeerste. Zelf ben ik in 1999 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau; ik draag deze onderscheiding met trots.”
U ziet het, Oranje heeft z’n werk gedaan.
Retro-kolonialisme
Het is ongehoord dat de politicus Leerdam zo’n standpunt inneemt, het is ongehoord dat hij eerzame Curaçaose burgers de les leest over het enige gebaar dat zij uit hun onmacht nog kunnen maken, een signaal dat jammer genoeg niet alleen niet wordt begrepen, maar dat ook nog eens onterecht wordt veroordeeld. Vervolgens maakt Leerdam de fout het terugsturen van dat lintje als een belediging van de Koningin te bestempelen: wat een onzin! Dat lintje is een Nederlandse onderscheiding die nu eenmaal vanwege de monarchie koninklijk wordt genoemd, maar waar niks koninklijks aan is. Dat lintje geeft de waardering weer die de overheid heeft voor prestaties van haar burgers, punt uit. Spreken over het lintje als “een van de kroonjuwelen van verbondenheid in het koninkrijk” en “dit juweel verkwanselen uit politieke overwegingen” is flauwe kul, een archaïsche opvatting, volledig overdreven, ridicuul zelfs.
Het is duidelijk, hier spreekt niet de politicus, hier spreekt de Antilliaanse Nederlander Leerdam vanuit een diep heimwee naar vroeger tijden. Retro-kolonialisme.