Een ODE aan het DOE Theater
“Dit is de tijd voor een nieuw geluid!” klinkt het uit de monden van alle acteurs op het podium. Daarmee kan zoveel bedoeld worden; een nieuwe politiek, een nieuw land en misschien wel het meest toepasselijke, een nieuwe generatie van theater in Suriname.
Gisteravond was in theater Thalia de première van de musical Een Ode aan het Doe theater ter ere van het 10-jarig jubileum van de Nationale Volksmuziekschool. De musical neemt het publiek mee op een reis door de geschiedenis van het Doe theater en daarmee de geschiedenis van Suriname. Het is duidelijk dat veel problemen, aangekaart door het toenmalige Doe theater, nog steeds herkenbaar zijn.
Geoffri Bel had de eer de show te ‘openen’: “Ladies and Gentlemen,we proudly present the wonderland of colour…”. Hij heeft de voorman van het oude Doe Theater, wijlen Henk Tjon, op voortreffelijke wijze neergezet. Valerie Jane Dwarkasing, in de rol van Helen Kamperveen, zorgde voor een adembenemende opvoering waarin de “erfenis van het kolonialisme” tot iedereen doordrong. Rodney Martodrono, die tijdens de musical al dansend een kans vraagt voor ons “landje”, vertolkte de rol van Harto Soemodihardjo. Harto, die zelf ook deel was van het Doe theater, moest naar eigen zeggen bijna wat tranen wegslaan. Terwijl hij deze avond als gast in het publiek zat, is hij in de voorgaande weken ook intensief bezig geweest met de cast.
Aan het eind van de avond komen de acteurs naar de foyer. Het zijn allemaal jonge “onafhankelijke Surinamertjes”. Een mooi moment ontstaat wanneer actrice Micha-Robin Drielinger, die op deze avond haar theaterdebuut maakte, in gesprek is met de echte versie van het karakter wiens rol zij vertolkt, Mariëtte Moestakim. Dan ontmoet ook actrice en zangeres Dominique van Ravenberg voor het eerst haar personage, Mildred van Eer. Het zal toeval zijn dat ze beiden in rode kleding gestoken zijn.
De gasten spreken zich uit over een prachtige muzikale begeleiding. Dat kan ook niet anders, aangezien het de verjaardag van de Nationale Volksmuziekschool betreft. Misschien wel de meest opvallende positionering was toegewijd aan de drummer en bassist; hoog op de “toren van Financiën”. In de groep van musici vinden we ook de jongste deelnemer van de musical, Ryan Hu is vijftien jaar oud en heeft als violist een belangrijke rol gespeeld.
De Nederlandse ambassadeur, Ernst Noorman, moet zich af en toe geraakt voelen tijdens het optreden, zou je denken. Het is een maatschappijkritisch stuk waarin er op meerdere momenten hard wordt uitgehaald naar het “moederland” Nederland en de kolonisten. Dat heeft de ambassade niet ervan weerhouden de grootste sponsor te zijn. Toen bekend werd gemaakt dat het Noorman’s jaardag was, kreeg hij een aangename verrassing: De hele zaal doopte hem om tot een “echte Surinamer” met het nummer “wan verjari tide”.
Bij haar dankspeech gericht vertelt de voorzitter van de Nationale Volksmuziekschool, Karin Refos, hoe zij het Doe theater van 1970 tot 1983 heeft mogen ervaren. Met het delen van dit theaterstuk neemt zij afscheid van de NVMS. Acht maanden geleden vroeg Refos aan Ivan Tai-Apin om de musical te regisseren. Tai-Apin, die in 2011 terugkwam naar zijn geboorteland om de entertainmentindustrie te helpen ontwikkelen, heeft een waar spektakel neergezet.
Thea Doelwijt werd door Refos geloofd om haar bereidheid de scripts van het Doe theater te delen. Daarmee heeft zij jongeren de gelegenheid gegeven om zelf cabaret-theater te doen herleven.
Een Ode aan het Doe Theater wordt na de première gedurende de maand mei nog 9 keer opgevoerd in theater Thalia. Kaartjes kosten SRD 35,- en kunnen gehaald worden bij Cheung’s Music, Optiek Marisa, Combe Bazaar, Wolly’s Zuid, theater Thalia en de Nationale Volksmuziekschool. De productie ligt in handen van STAS International en de NVMS.
[van de website LOOP, 7 mei 2016]
RSS
Facebook
Twitter
