blog | werkgroep caraïbische letteren

Een musketier is niet meer: In memoriam Henk Dijs

door Michiel van Kempen

Wie kent hem niet: de lange verschijning achter de boekenkraam bij Caraïbische manifestaties als Keti Koti, de bijeenkomsten van de Stichting Surinaamse Genealogie of – vroeger – de colloquia van het Instituut ter Bevordering van de Surinamistiek/Oso: Henk Dijs. Altijd goedlachs, altijd nieuwsgierig naar alles wat gedrukt staat kon je hem aanspreken bij de groenteafdeling van de Albert Heijn, op het metrostation, je mocht hem ervoor uit zijn bed bellen: Henk, deze druk wordt op die en die veiling aangeboden, heb je die al? En vaak had hij die inderdaad al, want hij bouwde in de loop der jaren een indrukwekkende bibliotheek op.

 

Henk Dijs in het midden tussen zijn vrienden Tjoepie (Rudy) en Frank, achter hun boekenkraam op Keti Koti in het Oosterpark, 1 juli 2012. Foto © Michiel van Kempen

 

Het kostbaarste voorzag hij van zuurvrije verpakkingen en werd opgeborgen in plastic voorraadboxen. Er ging nauwelijks een maand voorbij of hij had weer een zeldzaam drukwerkje over de slavernij op de kop getikt. Die antiquarische boeken waren zijn lust en zijn leven, bijna letterlijk. Plichtsgetrouw als hij was vervulde hij wel bestuursfuncties binnen de gremia van de Surinamistengemeenschap, maar eigenlijk had hij er een hekel aan en zou hij zich het liefst fulltime op de boeken storten. Hij had een drukke baan als informaticus – onder meer bij het UWV, interessant werk, maar zijn echte passie zat ook niet in die informatica, er was één grotere liefde.

Hij publiceerde ook artikelen over historische onderwerpen en schreef een genealogisch-historische studie over zijn familie: Tru tru brudu; De nazaten en (aan)verwanten van Lea Strijdhaftig (2004), opgedragen aan zijn grootmoeder, moesje Lina. Enigszins besmuikt wees hij me erop dat een verre telg van die familie, die ik had opgevoerd in mijn roman Vluchtwegen, ook voorkwam in een uithoekje van die familiestamboom: “We zwijgen maar liever over deze man.” Want Henk zelf was bovenal ook een fatsoenlijke jongen, telg uit een familie met Creools, Boeroe en Chinees bloed, als ik het goed heb onthouden. Hij voelde zich goed thuis in de protestantse kerk waarin hij actief was en hij liet anderen gulhartig meedelen uit zijn brede kennis van de Surinaamse geschiedenis. Samen met zijn mati’s Frank Consen en Tjoepie Tjoe Nij probeerde hij het Surinaamse boek onder het grote publiek te brengen, met hun grote liefhebberij: de boekenstal. ‘Jongens waren we, maar aardige jongens’ luidt een beroemde regel van Nescio en die lijkt op het lijf van het drietal geschreven. Maar van de Trois Mousquetaires van het Surinaamse boek zijn er nu nog maar twee over, Henk streed maandenlang dapper tegen de kanker die zowat zijn hele lichaam tergend wreed aanvrat. Tegen zo’n ongelijke strijd valt niet te vechten, hij overleed in het AMC in de ochtend van 11 december 2018. Van de drie musketiers van het Eldorado Boekencollectief zijn er nu twee over en Deux Mousquetaires telt natuurlijk niet. De wereld is wat leger geworden. De Surinamistiek zal Henk Dijs missen.

7 comments to “Een musketier is niet meer: In memoriam Henk Dijs”

  • prachtig stukje over mijn lieve neef, dank u wel.

  • De beste van mijn team waarmee ik 10 jaar heb mogen samenwerken.

  • Beste Michiel, bedankt voor jouw prachtige artikel over Henk Dijs.
    Echter een kleine verschrijving in de tekst onder de foto n.l.
    ‘Henk Dijs tussen zijn vrienden Henk en Frank….’ , moet zijn: Tjoepie(Rudi) en Frank….
    Ja, Eldorado Boekencollectief bestaat nu uit twee man! We zullen Henk heel erg missen!

    • Sterkte mannen

    • Mijn excuses, Frank, goed dat je het gezien hebt. Ik was ook wat van slag af. Het is nu rechtgezet. Dank je wel, Michiel

  • Mooie woorden. Henk het was altijd dolle pret met jou bij het UWV. Bedankt hiervoor. Ik wens al jou dierbaren sterkte met dit intens verlies.

  • Henk, ik zie nu pas dat je een grotere passie had dan ons, het UWV.
    Dat heb je dan mooi nooit laten merken zeg!
    We waren er bij IM K&S kapot van te horen dat je niet meer onder ons bent.
    Ik wens iedereen die jouw passie deelt en je nu moet missen, maar vooral ook je familie en dierbaren en niet in de laatste plaats jou -hé, wie weet waar je nu bent- alle goeds, nu en in de toekomst.

Your response at Jeroen Bender

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter