Ed Hart – Zomerbelofte
Snelweg, polders, hoeve
Tot avondlandschap ineengevloeid
De afslag, langszij hoogbegroeid
een schaarsverlichte laan
bochtig in kiezelpaden overgaand,
gesloten hekjes, manshoge hagen
gedempte klanken die de stilte behagen
je blik onder sterren, opwaarts gericht
glimlach spelend op je gezicht,
een toorts, vuurtongen, grillige dans
van schaduwen op het nog warme zand
en wij wegwiekend naar heimweeland
Avec une sourire beloofde je later;
De beau rivages
Terugrijdend langs een binnenwater
Mijn gepreveld; au revoir beau visage.