Ed Hart – Schoolreis (V en slot)
Het instappen verloopt ordelijk en zodra alle plaatsen zijn ingenomen klinkt het vertreksignaal als een hoge, wegsnellende gil. Vaarwel Berseba, oase van rust ! Luid sissend begint de Para aan het eerste traject.De zon is z’n zenith gepasseerd en strooit een zachtere lichtval. Schaduwen raken hun scherpe omlijning kwijt. We rijden naar Onverwacht in tegenovergestelde richting van de dalende zon. De nastralende dag wordt langzaam meegetroond naar andere oorden.
Aan het begin van de terugreis ontbreekt de grote opwinding van het vertrek uit de stad, maar allen zijn opgeladen en boordevol indrukken. ”… Daarboven in de lucht…we zaten zo gezellig in een vliegmasjien…” eindigt in herhaald nagieren. Vanuit balkonnetjes of ramen is tijdens een wijde bocht bijna de hele lengte van de trein te zien. Vooral vanuit de eerste en laatste wagon.
Wie uit een raam gaat hangen om van nog meer panorama te genieten wordt streng tot orde geroepen. En niet zelden afgestraft door gloeiend-hete sintels van de vonkenregen die plots met kracht uitgestoten via de schoorsteen van de locomotief, als venijnige wespen langsvliegen. Sintels die huid, haar of kleding ongenadig schroeien. De getroffene kan rekenen op openlijk gegiechel, gegrinnik of stil leedvermaak van de getuigen. Verder heerst er een behaaglijke naroes die zich instemmend laat dragen door de snelheid van de Para. “…… Ik kom van van verre landen, Magog, Magog, Magoggetje…”. In de bochten zijn boven het gekraak en gekners van bonkende wagons flarden gezang te horen. “…Wat heb je voor ons meegebracht .. Magog, Magog, Magoggetje.?” Het ritmisch gedender op de rails benadrukt continu de terugkeer naar de stad en het is een en al saamhorigheid in de karavaan.
” Heerlijk tropenland, heerlijk tropenland. hoezee voor Surinaam..”Achter ons verdwijnt de spoorweg zienderogen in een verlaten verte die weemoedig aandoet.
Na de eerste stop te Onverwacht, verschijnt aan weerszijden het weinig afwisselend uitzicht op dit gedeelte van Parapasi. De trein gaat hier iets minder snel. De schelle stoomfluit houdt iets langer aan bij het naderen van elke binnenweg en de halte daar. Volgende stop Lelydorp oogt nu vertrouwd.
.
Van daar vertrokken is er kilometers lang zicht op de uitgestrekte landerijen in het licht- en schaduwspel van de ondergaande zon. Vanaf Saron is er weer dat stadse gevoel. Iets over half zes nog een laatste stop te Beekhuizen. Deze trein met z’n nabruisende jonge passagiers is een niet alledaagse attractie op weg naar Vaillantsplein. De bekende machinisten hebben ons weer veilig teruggebracht.
Na toestemming de trein te verlaten worden eerst de leerkrachten netjes bedankt en gegroet. Daarna stuiven we de wagons uit om in de vallende schemering als gloednieuw met nóg veerkrachtiger tred uit te waaieren over de trottoirs. Nagenietend van alle belevingen valt er thuis veel te vertellen over deze welgeslaagde vakantiedag. ’t Is de laatste week van september en de grote vakantie is aangebroken. Hopelijk gaat de familie deze vakantie weer een paar weken doorbrengen op Plantage Groot Marseille.
RSS
Facebook
Twitter
