Drijfhout van Ianthe Sahadat: mooi debuut
Onlangs kwam haar nieuwe roman uit: Zonder handen. Maar Ianthe Sahadat debuteerde in 2016 met de psychologische thriller Drijfhout, waarvan hieronder een bespreking. Op woensdag 27 november is ze te gast in de Caraïbische literaire salon in café-theater Dakota in Den Haag.
door Dayenne Wamsteeker
Elif is na een relatie van negen jaar weer vrijgezel. Om te ontsnappen aan haar verdriet vertrekt ze naar Thailand, waar ze de jonge Amerikaan James leert kennen. Hij fascineert haar en weet haar in te palmen. Al snel blijkt dat James plannen met haar heeft, hij wil haar gebruiken voor een klus waarvoor ze naar India moet. Hoewel ze argwaan heeft, doet Elif precies wat James haar opdraagt.
In het tweede gedeelte van het boek zit Elif in een psychiatrisch ziekenhuis. Daar is ze in behandeling en voert gesprekken met artsen en medelotgenoten. Hier leert ze omgaan met haar verleden. De grote vraag is: wat is er waar van het avontuur in India? Is dit gedroomd of was het werkelijkheid?
Drijfhout is opgedeeld in twee delen die verschillende belevingen van het verhaal laten zien. In het eerste deel lijkt het boek op een literaire thriller door de opdracht van James en het avontuur dat Elif tegemoet gaat. Naar aanleiding van de kaft van het boek en de flaptekst is dat het verhaal dat je verwacht. Dit deel bevat thrilleraspecten zoals plotwendingen, waardoor het Drijfhout verrassend is. Personage James is mysterieus, waardoor je als lezer nieuwsgierig bent naar wie deze man precies is. Naast de spanning zijn er ook delen van het boek die langdradig zijn en onsamenhangend overkomen, waardoor je blijft hangen in het verhaal en het moeite kost verder te lezen.
In het tweede deel van Drijfhout volgt een psychologisch tweede gedeelte, wat je niet verwacht als je begint met lezen. Hier begint de twijfel toe te slaan, zowel bij Elif als bij de lezer, wat is nu de werkelijkheid? Aan het eind van dit tweede deel lijkt het plot over de psychose niet te kloppen, jammer, want de uitwerking met betrekking tot het onderwerp psychologie is verder wel goed geschreven.
In Drijfhout kruip je in het hoofd van Elif, die psychisch in de knoop zit doordat ze is verlaten door haar vriendje. Daarmee komt ook het gemis van haar vader naar boven. Het is boeiend om te lezen wat er in het hoofd van Elif omgaat. De schrijfster weet de gevoelens en gedachten van Elif treffend en beeldend over te brengen. Je gaat als lezer met de hoofdpersoon meeleven en je krijgt langzaam begrip voor iemand met een psychische aandoening.
Auteur Sahadat vertelt in Drijfhout deels haar eigen verhaal. De schrijfster heeft zelf een depressie gehad en heeft haar ervaringen in dit boek verweven met het verhaal van Elif. Dat de schrijfster bekend is met de materie is merkbaar in het boek. De depressieve gevoelens van Elif komen over op de lezer en wekken begrip op.
Het onderwerp van Drijfhout is niet origineel, een vrouw die door liefdesverdriet de weg kwijtraakt, een topic dat we veel tegenkomen in romans en thrillers. Toch heeft Sahadat door een mooie schrijfstijl en zorgvuldig gekozen woorden een fraaie psychologische roman geschreven. Ondanks dat het boek af en toe even blijft kabbelen door onsamenhangende stukken is Drijfhout een mooi debuut dat doet uitzien naar meer boeken van deze schrijfster.
[overgenomen van chicklit.nl, 27 januari 2017]
RSS
Facebook
Twitter
