Deryck
door Lucien C.I. Karg
Eind september 2013, tijdens het presenteren van ABC Aktueel waarin ik het over onze grenskwesties had, en dat een grote maatschappij bezig is te mijnen in ons “betwist gebied”, kreeg ik een briefje toegeschoven met het nummer van CESWO en of ik de heer Deryck Ferrier na de uitzending kan bellen.
Ik belde en werd uitgenodigd langs te komen bij CESWO en als ik de documenten waarover ik gesproken had zou willen meenemen.
De volgende ochtend stapte ik het kantoor van de heer Ferrier binnen. Mijn ogen waren zo verrukt van wat ik zag dat mijn gehoor even minder actief was. In de verte hoorde ik hem zeggen: “Welkom, welkom, neem plaats, ik ben zo bij je…” Ik keek mijn ogen uit en zag alleen maar boeken, boeken, boeken, kartonnen dozen met labels van “Brokopondo overeenkomst” tot de eerste Duitsers die hier kwamen, van baggerproject tot een welvarende toekomst voor Suriname op velerlei gebieden voor de komende 50 jaar! Kaarten van Suriname, een prachtige foto van zijn vader als gouverneur in vol ornaat. Een grote vergadertafel, net iets te groot voor de ruimte, en naast de deur de gouverneursstoel van zijn vader. Hij zelf zat achter een groot bureau maar rechts van hem stond zijn computer in een soort hoekje. Met zijn stoel naar rechts gedraaid zat hij driftig te tikken op het toetsenbord. Op zijn verontschuldiging reageerde ik dat dat volstrekt niet nodig is omdat ik dat maar al te goed ken; even die alinea afmaken. De zinsconstructie die in je hoofd reeds gevormd is snel vastleggen, voor je het vergeet…
Vanessa bracht koffie voor mij en thee voor hem en hij vroeg of ik de documenten meegenomen had. Ik overhandigde hem een stick die hij direct in zijn computer stak, kopieerde de files, bekeek enkele documenten vluchtig, gaf mij de stick terug en vroeg hoe ik aan die informatie kwam. Hoe en waar ik mijn research doe. “Hoe” was simpel: eerst goed definiëren en schrijven wat ik eigenlijk zoek daarna de mogelijke bronnen listen, de aanpak beschrijven en vervolgens aan de slag gaan. Er volgde een discussie over onze grenskwesties waarbij er vele vragen op mij afgevuurd werden die ik geduldig beantwoordde. Met een trots en tegelijk bescheiden glimlachje vulde hij vervolgens elk antwoord aan met zijn informatie en er ontspon zich een diepgaand gesprek over Surinames geschiedenis en onze toekomst. Aan het eind van ons boeiend gesprek zei hij: “Ik zou het fijn vinden als je voor ons zou willen werken” en zag lichtelijk verdriet in zijn ogen toen hij vervolgde: “Maar helaas gaat het financieel niet zo goed met CESWO”. Ik zei: “Geen probleem, als ik ergens mee kan helpen doe ik het graag want wat ik uit zo’n gesprek met u leer is mij veel meer waard dan geld”.
Bij mijn vertrek vroeg hij, als ik tijd heb, of ik 3 “dingentjes” voor hem kon zoeken in het archief of via internet. “Natuurlijk”, gaf hem een hand en zei: “Bedankt voor dit gesprek, meneer Ferrier”. Er verscheen een soort guitig glimlachje op zijn gezicht, hij schudde met zijn wijsvinger van neen en zei bijna samenzwerend: “Noem me Deryck”.
De beloofde “dingetjes” zocht en vond ik en mailde ze twee dagen later naar hem. Vanaf toen was ik acht jaar plus, soms zelfs wekelijks, bij CESWO waar ik door de jaren heen veel van Derycks vrienden leerde kennen en waarderen voor het vele dat ik van deze “oude vrienden” meekreeg. Als ik er twee, drie weken niet was, kreeg ik een telefoontje van CESWO. Vanessa aan de lijn: “Meneer Ferrier vraagt hoe het met u gaat.” Of Wim: “De grote baas vraagt wanneer we je weer zien?” en dan ging ik natuurlijk onmiddellijk even langs.
We werkten aan vier projecten die geen van allen voortgang vonden. Een omdat het toegezegde budget door Hoefdraad verdonkeremaand werd en twee anderen die vanwege de pandemie van de baan zijn. Hoe (financieel) weet ik nog niet maar het boek waar ik op Derycks verzoek samen met Wim van Coppenaal aan werk komt in ieder geval dit jaar nog uit.
Deryck zijn respectabele leeftijd gaf hem alle recht om deze planeet te verlaten maar dat maakt het verdriet voor zijn nabestaanden niet minder. Met oprecht medeleven en condoleances aan jouw vrouw, kinderen, kleinkinderen, familie, jouw CESWO-familie (dank voor jullie vriendschap!), jouw vrienden en Suriname, hartgrondige dank Deryck, mijn oudere vriend, voor jouw vriendschap en de kennis die jij kwistig rondstrooide! Vredige reis na een uitzonderlijk welbesteed leven.
[van Facebook, 15 januari 2022]
Lees hier het overlijdensbericht van Deryck Ferrier.
Lees hier een In Memoriam van Carlo Jadnanansing.
RSS
Facebook
Twitter
