Debuut van Kevin Headley
door Carlo Jadnanansing
De titel Eens in een leven riep bij mij direct de associatie op met een Zuid-Amerikaanse evergreen: Solamente una vez (slechts eenmaal). Dit lied bestaat reeds decennia, maar wordt in deze tijd in ons land regelmatig gebracht door veel muziekformaties. In het lied wordt verteld dat de ziel slechts eenmaal in het leven zijn poorten opent voor de ware liefde. Een herkansing is uitgesloten. Het verhaal gaat over de in Suriname wonende Kurt Baxter en zijn in Nederland wonende (pen)vriendin Gabriëlla Santos, die een relatie met elkaar opbouwen die gebaseerd lijkt te zijn op pure vriendschap.
De vraag of dit laatste mogelijk is tussen man en vrouw blijft een punt van discussie. Velen zullen zich de film: When Harry met Sally (1989) herinneren, waarin vriendschap tussen beiden seksen aan de orde werd gesteld. Vaak wordt de mening gehuldigd dat echte vriendschap tussen man en vrouw alleen maar mogelijk is als er geen intiem fysiek contact tussen hen bestaat. Daarbij rijst de vraag welke condities nodig zijn voor een dergelijke relatie. Dit, omdat er tussen man en vrouw een natuurlijke aantrekkingskracht bestaat, die in het algemeen wel seksuele wortels heeft. De schrijver lijkt geïnspireerd te zijn door het verhaal van Harry en Sally, maar de gelijkenis kan ook toevallig zijn.
Interessant is dat in een van de vele citaten die aan het begin van elk hoofdstuk staan, de auteur zegt: “Toeval bestaat niet, niets gebeurt zomaar, alles gebeurt om een reden”. Dit is overigens geen originele uitspraak, maar is door velen eerder gezegd. In het boek schrijft de auteur vele van dergelijke citaten toe aan Gabriëlla Santos. Laatstgenoemde is de in Nederland wonende vriendin van de hoofdpersoon Kurt, die filosofie studeert in Amsterdam. De citaten zijn spiritueel/filosofisch van aard en geven ontegenzeggelijk meer cachet aan het verhaal. Maar opgemerkt moet worden dat de indruk die gewekt wordt alsof die oorspronkelijk van Gabriëlla Santos afkomstig zijn, niet helemaal juist is.
Kurt is een bevlogen jongeman van 21 jaar die in Paramaribo woont en zijn zinnen erop gezet heeft een goede filmmaker te worden. In Suriname zijn de mogelijkheden hiervoor echter beperkt. Hij is daarom in de wolken als hij hoort dat hij de gelegenheid krijgt een stage op zijn vakgebied te lopen in Amsterdam. Daar ontmoet hij Gabriëlla Santos met wie hij jarenlang e-mail contact heeft in levende lijve. Er ontwikkelt zich een hechte vriendschap tussen hen die ook na zijn terugkeer in Suriname wordt voortgezet. Kurt en Gabriëlla hebben gedurende ongeveer drie jaren elektronisch en persoonlijk contact met elkaar. Er is echter geen sprake van seksueel contact, omdat dit vooral door Kurt voorkomen wordt. Gabriëlla heeft wel ten minste één keer duidelijk laten merken dat zij zich wel fysiek aangetrokken voelt tot Kurt. Wanneer laatstgenoemde door Gabriëlla op de hoogte gesteld wordt dat zij een vriend heeft met wie zij zich binnenkort gaat verloven, lijkt de wereld van Kurt ineen te storten. Hij heeft zijn kans laten voorbij gaan (solamente una vez y nada más, wat betekent slechts een keer en nooit meer). Hij houdt zich echter goed en probeert een afspraak te maken met Gabriëlla om naar de film te gaan, hetgeen met enige moeite uiteindelijk toch lukt.
Op een gegeven moment ontvangt Kurt het bericht van haar verloofde Erik, dat Gabriëlla ernstig ziek is. Kurt die zelf over weinig financiële middelen beschikt, slaagt er toch in met spoed te vertrekken naar Nederland. Daar aangekomen blijkt dat Gabriëlla alleen gered kan worden als haar een nieuwe nier wordt gedoneerd. Kurt besluit uiteindelijk een van zijn eigen nieren af te staan aan Gabriëlla. Het verhaal dat daarna volgt is op mystieke wijze geschreven waarbij het voor de lezer niet geheel duidelijk is wat droom is, en wat werkelijkheid. Hiermee geeft de auteur naar mijn mening te kennen dat al hetgeen zich op aarde afspeelt zich tussen droom en werkelijkheid bevindt. Wat vaststaat voor ons allemaal is dat wij uiteindelijk afscheid zullen moeten nemen van het aardse bestaan en zoals Shakespeare dat in Hamlet heeft verwoord: “ondergedompeld worden in de eeuwige droom des doods”. Dit thema komt reeds tot uiting in de eerste zin van het boek met de woorden van Gabriëlla Santos: “De dood is onvermijdelijk, het is een van de vaste zaken van het leven. Gek is het dat we pas aan het eind van het leven realiseren hoe belangrijk bepaalde zaken waren.”
De ontknoping van het verhaal ligt in de epiloog. Deze zal ik niet prijsgeven, omdat de spanning voor de lezer er dan uit ligt. Ik kan wel zeggen dat wat mij betreft de epiloog achterwege had kunnen blijven. Het dramatische aspect van het gebeuren wordt eigenlijk daarmee ontkracht. Tot de epiloog deed het verhaal denken aan de Griekse en Shakespeareaanse drama’s. Met de epiloog is dat effect er jammer genoeg uit gehaald. Ik kan de auteur helaas niet het advies geven de epiloog bij een herdruk weg te laten omdat dit blijkbaar een onderdeel is van zijn benadering van droom en werkelijkheid.
De novelle is eenvoudig en vlot geschreven en houdt de aandacht van de lezer vast tot het einde. Het beslaat slechts 74 pagina’s zonder teveel tekst, zodat het voor een gemiddelde lezer binnen anderhalf uur kan worden uitgelezen. Het is ook uitermate geschikt voor leerlingen van de hogere klassen van het mulo en middelbaar onderwijs, die niet graag dikke boeken lezen, maar voor wie slechts literair verantwoorde werken zijn voorgeschreven.
Het boek is bij de eerste Donner schrijfwedstrijd 2017 terecht in de prijzen gevallen. Het is het literaire debuut van Kevin Headley, maar ik denk dat wij in de toekomst meer van hem zullen lezen.
Kevin Headley, Eens in een leven
Eerste druk maart 2019
Ralicon Paramaribo
ISBN: 978-99914-57-21-5
Aantal pagina’s: 74
RSS
Facebook
Twitter
