De zwijgcultuur doorbroken
Recensie De geur van bruine bonen van Henna Goudzand Nahar
door Nellie Bakboord
Wat is mooier dan de 45-jarige onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 2020 te vieren met de presentatie van De geur van bruine bonen. Een prachtig geschenk. Henna Goudzand Nahar, schrijfster van meerdere romans, had geen treffender moment kunnen kiezen.
Anita Madrettor vertrekt net als vele anderen rondom de onafhankelijkheid naar Nederland. Ze laat haar dochter Ilse achter bij haar moeder, Ilse’s oma. We maken kennis met het leven van deze Ilse. Haar moeder laat nooit meer iets van zich horen tot op een dag Ilse naar Holland wordt gehaald. Voor Ilse breekt dan een heel ander leven aan.
In De geur van bruine bonen is Ilse openhartig over zichzelf en anderen. Ze vertelt meeslepend over de relaties die in haar leven een rol spelen. We leren Ilse kennen als een vrouw van middelbare leeftijd die kost wat kost iedereen van dienst wil zijn, vooral haar man Henk en dochter Abigail en zoon Marvin. Ilse is de zogenoemde gedienstige awari [buidelrat – red. CU]. Ze vertelt over haar relatie met de homoseksuele Jan, sinds jaren een boezemvriend die zij alles kan toevertrouwen. Maar door zijn loslippigheid raakt de relatie behoorlijk verstoord.
Van haar puberdochter Abigail krijgt Ilse keer op keer de wind van voren. Abigail zegt dat de liefde een eenrichtingsverkeer is: de moeder en zus van Ilse denken enkel aan zichzelf en profiteren van Ilse, terwijl deze alles wegwuift..
De relatie tussen Ilse en haar man Henk en nog veel meer wat speelt wordt meesterlijk beschreven. Je wil weten hoe het zit met de relatie tussen Ilse en haar moeder. Waarom is de moeder van Ilse, Anita Madrettor, vlak voor de onafhankelijkheid in 1975 zonder Ilse naar Nederland afgereisd? Waarom is zij überhaupt afgereisd? En dan speelt ook nog Ilse’s oom Frank een rol, de man die de belangrijkste persoon in haar leven was, maar wel iemand met een rafelrandje want hij rommelde met drugs. Ook hij vertrok naar Nederland.
De geur van bruine bonen is een innemend geschreven roman waarin onze zwijgcultuur zonder opsmuk wordt doorbroken. Door het neerzetten van tot de verbeelding sprekende karakters leg je dit boek niet naast je neer. Intussen kijk je reikhalzend uit naar deel twee, want het boek is aangekondigd als het eerste deel van een tweeluik.
Henna Goudzand Nahar, De geur van bruine bonen. Haarlem: In de Knipscheer, 2020. 370 pp. ISBN 978 94 93214 17 0.
Henna Goudzand Nahar is een Surinaamse schrijfster, geboren op 28 december 1953 te Paramaribo. Henna woont sinds 1989 in Amsterdam en schrijft zowel voor kinderen als volwassenen.
Onlangs publiceerde zij een editie van de eerste Surinaamse historische slavernijroman: De stille plantage van Albert Helman, in de reeks Tekst in context (Amsterdam University Press).
RSS
Facebook
Twitter
