De val van de regering Bouterse is ingezet
(…het duivelspact is gesloten…)door Rolf van der Marck
De Nationale Democratische Partij (NDP), ofwel de Firma List & Bedrog, betaalt –zoals nu al duidelijk is– zijn tol voor de wijze waarop deze regering tot stand is gekomen, namelijk door omkoping, leugen, list & bedrog, een fundament waarop niet enig gewas kan gedijen. Een gelegenheidscoalitie bestaande uit enkel huichel- en leugenachtige criminelen, die tot voor kort elkaars gezworen vijanden waren, maar die elkaar in de armen zijn gevallen om macht uit te oefenen, niet uit vaderlandsliefde maar uit eigenliefde, waarbij ieder van meet af aan zijn eigen stokpaardjes berijdt.
Desi Bouterse
Om te beginnen bij Bouterse, die onmiddellijk weer zijn 30-jarige revo-droom van stal heeft gehaald. Aangezien Maurice Bishop van Grenada hem inmiddels is ontvallen, omhelst hij de huidige Zuid-Amerikaans revolutionair, Hugo Chávez van Venezuela, alhoewel van diens kant nog maar bitter weinig van enige wederkerigheid valt te bespeuren. Het enige contact dat vooralsnog ‘werkt’, is Bouterse’s toenadering tot Jagdeo van Guyana, maar die is dan ook de enige om daarbij iets te winnen. Maar de militaire houwdegen Bouterse heeft er –tegen ieders verwachting in– wél alle ‘Surinaamse’ principes inzake Tigri voor opgegeven. Dat Bouterse niet is uitgenodigd door Obama ten tijde van de VN-vergadering, is een bewijs van het isolement waarin deze regering –zoals verwacht– is terecht gekomen, hoezeer die ook het tegendeel wil bewijzen.
Robert Ameerali
Aan het optreden van VP Ameerali is vanaf de eerste dag duidelijk af te lezen dat hij –afgezien van zijn bedrijseconomische ervaring– geen enkele bestuurlijke ervaring heeft. Hij ‘fietst’ overal luchtigjes doorheen, doorkruist competenties die de zijne niet zijn, geeft langs zijn neus weg oordelen weer die hij niet kan en mag hebben, zoals bijvoorbeeld in de inmiddels beruchte ‘Sasur-case’, werkt kortom als een ‘eenmans-bedrijf’ in plaats van als dirigent van de Raad van Ministers te functioneren, hetgeen tenslotte zijn taak is. Hier manifesteert zich wat meteen al werd gevreesd, namelijk dat het kabinet van de President de macht aan zich houdt, in plaats van die te laten waar die thuis hoort, namelijk bij de Raad van Ministers. Daarbij is er in het kabinet van de President nauwelijks enige synchronisatie, zodat het gewoon kan gebeuren dat President en Vice-President elkaar op een en dezelfde dag tegenspreken, zoals in de niet onbelangrijke zaak van de vrije dag van de Marrons.
Lamuré Latour
Een ander bewijs voor de macht die het kabinet van de President naar zich toe trekt, is de weder-instelling van de militaire dienstplicht. Minister Lamuré Latour, die vanaf zijn aanstelling plechtig heeft verklaard dat er geen dienstplicht zal worden ingevoerd, heeft bakzeil moeten halen voor Bevel en dus wordt de dienstplicht opnieuw ingevoerd. Alhoewel Latour als een meer ‘verlicht’ militair kan worden gezien dan Bouterse, hebben diens oude stokpaardjes en drogredenen onder het aloude adagium “tucht moet er wezen” de doorslag gegeven. Nu moet Latour in opdracht van Baas verdedigen dat het leger gezond en waardevol is voor de heropvoeding van de Surinaamse jeugd en dat de dienstplicht zal zorgen voor een goed roulatie-systeem van militairen. De ‘revo’ van 1980 heeft laten zien hoe gevaarlijk een leger kan zijn, en zeker een leger onder leiding van Bouterse. Had Bouterse geluisterd naar Latour, dan werd de heropvoeding van de Surinaamse jeugd gelegd op het bordje waar het thuis hoort, namelijk van het Ministerie Sociale Zaken, en wat er op de buitenposten aan mankracht nodig is gevormd, getraind en gedetacheerd vanuit de politiemacht.
Michael Misiedjan
Het heeft heel veel voeten (en dreadlocks) in de aarde gehad alvorens Michael Misiedjan Minister van Justitie mocht worden, maar zijn eerste optreden getuigt niet van veel zelfstandig oordeel. Neem nu de jongste rellen in Albina/Papatam, waar Misiedjan zich –terecht– ijlings heenspoedde, maar waar hij vandaan kwam met een kul-verklaring dat er niets ernstigs aan de hand is. Hoe verzint hij het! Iedereen die niet blind is, weet dat Albina/Marowijne sinds de Binnenlandse Oorlog tot een ghetto en een licht ontvlambaar kruitvat is verworden, waaraan door de opeenvolgende regeringen never-nooit iets is gedaan. Maar Misiedjan, die er letterlijk van huis uit beter zou moeten weten, durft en mag uiteraard niet roeren in de stinkende pot die daar door de schuld van Bouterse en Brunswijk is ontstaan. Dus: “Er is niets aan de hand!” Ook Misiedjan’s optreden inzake opheffing van woordvoering en bescherming van de rechterlijke macht wekt overduidelijk de schijn van bemoeienis van bovenaf. Misschien trekt Misiedjan nog eens de haren uit zijn hoofd van spijt dat hij deze post ooit heeft aanvaard.
Martinus Sastroredjo
En dan nu het drama dat zich rond Minister Martinus Sastroredjo van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer (RGB) aan het voltrekken is. De KTPI en de Volks Alliantie hebben het vertrouwen in Sastroredjo opgezegd. De minister zou in zijn beleid en bij de uitvoering daarvan geen rekening houden met de wensen van deze partijen. Zonder afstemming zou hij beslissingen rond gronduitgifte hebben teruggedraaid. Sastroredjo is van zins gronden die volgens hem onrechtmatig zijn uitgegeven terug te vorderen. Dit zint de partijtoppers niet. Bovendien zou hij die partijtoppers onheus hebben behandeld. Een door Sastroredjo aangekondigd onderzoek naar de onrechtmatige uitgifte van grond aan NV Mahona, een bedrijf geliëerd aan Paul Somohardjo, voorzitter van Pertjajah Luhur en Volks Alliantie, was de druppel die de emmer deed overlopen. En nu de oplichters van KTPI en Volks Alliantie hun zin niet krijgen, moet Sastroredjo eruit. Wat zal Somo een spijt hebben dat hij zijn trouwe en immer volgzame trawant Jong Tjien Fa heeft laten vallen! Nu komt het erop aan dat Bouterse zijn stuurmanskunsten vertoont. Maar de wijze waarop zijn regering is samengesteld en waarop de ministers hem zijn opgedromgen, geeft hem nauwelijks speelruimte. De val van de regering Bouterse is ingezet.
RSS
Facebook
Twitter
