De tuinman en de apen
door Marja Themen-Sliggers, Denzley, Xaviera, Jaïr en Jamar
Waarom heeft de titel van het nieuwste boekje van Wim Veer, de tuinman en de apen, geen hoofdletter, terwijl in de tekst alle zinnen wel met een hoofdletter beginnen, met mooi versierde hoofdletters nog wel? Inderdaad, de titel is strak gezet terwijl binnenin het boekje een zwierige, een antiek aandoende stijl is gebruikt, met rijke versiersels. De teksten zijn in een apart kader geplaatst op bladzijden die allemaal helemaal geïllustreerd zijn. Alle platen beslaan de volledige pagina. Prachtig!
Het verhaal van de tuinman en de apen is gebaseerd op een boeddhistisch sprookje en door de illustraties kun je die sfeer ook proeven. Wim Veer heeft altijd in zijn boekjes foto’s als illustraties, maar deze keer passen tekeningen van Ginoh Soerodimedjo heel goed.
De koning proeft graag van het fruit waar hij zo dol op is. Volgens Denzley is het leuk voor kleuters om de vruchten te herkennen in de platen. Ook de apen zijn voor de kinderen herkenbaar als onze eigen kwatta-apen. Het verhaal begint net als een echt sprookje met: ‘Er was eens, heel lang geleden in een ver land…’. Het gaat over een tuinman, die de tuin en de vruchtbomen van de koning moet onderhouden. Als hij een paar weken weg moet, besluit hij de zorg voor de tuin en de nieuwe aanplant over te dragen aan de troep apen, die in de tuin leeft. Is dat wel een verstandig besluit? Het wordt natuurlijk niks. Apen kunnen niet voor vruchtbomen zorgen en de nieuwe aanplant is vernietigd als de tuinman terugkeert. Het verhaaltje eindigt als volgt: …’Tuinman durfde het haast niet aan de koning te vertellen, maar het moest wel. “Die apen hebben alle plantjes uit de grond getrokken om te zien wie het meeste water nodig had”, zei hij. “Zulke domme dieren heb ik nog nooit gezien”. “Maar de man die dacht dat apen voor zijn tuin konden zorgen is toch eigenlijk nog veel dommer“, zei de koning.
En de tuinman moest hem wel gelijk geven.’ […]
De kinderen spraken lang over het einde van dit verhaal. In dit geval was de conclusie van hun discussie: Jaïr was het hartgrondig met de koning eens, maar Xaviera was zachtmoediger, tuinman had het toch goed bedoeld, terwijl Denzley had verwacht dat de koning met een straf zou komen voor de tuinman. Immers, in die oude tijd gaven koningen wrede straffen, vond hij.
Binnen de Boeddhistische filosofie is de verantwoordelijkheid van de mens een belangrijk item en natuurlijk ‘wijsheid’. Boeddha zelf zwierf over de wereld en ontmoette mensen met allerlei problemen… en werd wijs! Dus tuinman wist wel wat de koning bedoelde!
De tuinman en de apen, auteur Wim Veer, illustraties Ginoh Soerodimedjo, druk Quick Offset Print, ISBN 978-99914-51-00-8
RSS
Facebook
Twitter
